Nawiązujac do wpisu dolores... również boże daj mi cierpliwosci i siły.błagam!

Nauczylam dziecko spac z nami... pójde do piekła. 

Usypiam ją, gasze światło, kłade sie koło niej... wariuje,staje na glowie, robi fikołki... usypia. Przekładam ją do łóżeczka... śpi z pół godziny. My w tym czasie tez juz sie kładziemy, oko mi sie zamyka.a moje dziecko co robi? Budzi sie, siada...siedzi chwile cicho. Wstaje, nadal jest cicho.. a gdy na nią nie reaguje, nie wstaje do niej, nic nie mowie... zaczyna wyć. Więc chcąc nie chcąc wstaje do niej, bo ogluchnąc mozna. Biore na ręce, przytulam, usypia na rękach, nie zdąże jej  porzadnie odkleić od siebie zeby ja odłozyc spowrotem.. oczy jak pięc złotych i płacz. Robie tak kilka razy, nosze, tule.. i za kazdym razem sie budzi jak probuje ja odlożyc. Po kilku probach - wewnętrzna nerwica. Biorę ją do lózka, przytulam, śpi... Wszystko pięknie ładnie... nie zdaze porzadnie usnąc... JEB!!! w morde dostaje, JEB!!! kopa w brzuch, JEB!!! JEB !!! JEB!!! ... kręci sie, wierci, siada, szczypie mnie, ciągnie za włosy... jak probuje ja na sile unieruchomić,zeby lezala w jednym miejscu a nie łaziła po całym łóżku..to drze sie w niebogłosy. i tak kilka-kilkanascie razy w nocy...

zabijcie mnie,ale nie mam już siły :P 

a dzis rano obudziło mnie mało delikatne JEB!!! z plaskacza w  twarz i "AMAMA MAMA Ama MAMA" i uśmiech mojego "wyspanego" dziecka od ucha do ucha... Eh... ;)

Michalina to diabeł.