Tak więc umieram. Po raz pierwszy rano przy papierosie, potem robiąc małemu kaszkę. Przy każdym jego płaczu i upadku. Z każdą godziną coraz bardziej. Potem gdzieś w środku dnia patrząc w telewizor na zakochanych. Bardzo umieram i wciąż na nowo.

Pieprzony listopad.

Mam go potąd, a on dopiero rozpościera swoje szare skrzydła.

Ach śpij Kochanie.

Nie chce. Ja nie mam już siły.

Idę zrobić kolejną kawę. Kurwa...

I znowu "kurwa" jako odzwierciedlenie wszystkiego - może kiedyś się z nią zaprzyjaźnię.

Tracę zmysły i włosy.

Czasem nienawidzę siebie i swojego dziecka. Krótkie sekundy, ale strzeliłabym sobie w łeb za te słowa. Gdybym tylko miała czym.

Wiem, że mam bombę zamiast wątroby.

Zegar tyka.

Wciąż się uśmiecham

mam granat w ustach

jeśli przestanę wypadnie zawleczka

Mleko się wyleje.

I tylko jedno - uśmiech dziecka, ocalenie

choć nic już tak naprawdę nie wiem.