Bardzo bym chciała mieć lepszy humor, jest pięknie za oknem. Mój nieznośnik  mniejszy biega po polu z dziadziem. Nie mam ochoty na kontakty międzyludzkie. Od piątku żyję w odrealnieniu, a jeszcze wczoraj stary poszedł na parapetówkę, ja nie chciałam i nie mogłam zasadniczo ale i tak oczywiście się zeźliłam nie wiem na kogo  bardziej, czy na siebie czy na Farbena. Jak się okazało po powrocie wcale niepotrzebnie. Każda kobieta tak musi mieć, że dobiera sobie do głowy nadzwyczajne rzeczy jak jej faceta nie ma w domu..?

Nie wiem czego chcę, nie wiem... nie mam recepty na siebie.

Marceli nie chce jednak nadal jeść, leci mu z buzi ślina hektolitrami - podejrzenie ząbkowania, a co za tym cała noc nie moja.. 

Może właśnie tego potrzebuję uwolnić się od dziecka na pół dnia, wyjść do dziewczyn.. wyspać się potem. A zarzekam się, że nie chcę z nikim rozmawiać i od nikogo nic nie chcę.

Astra może za tydzień będzie na chodzie..