Jestem zmęczona bardziej chyba psychicznie. NIe wiem co ze sobą począć i czy zdecydować się już, czy może się wstrzymać..

W każdym bądź razie impreza piękna dla Marcelego, dla nas starych sztywna dość. Na co bierze mnie szczera złość, ale wiem, że takie mam grono najbliższych któych ciężko uchwycić by spotkali się razem i naprawdę poznali. 

Marceli dostał cudne prezenty, Antosiek też, ale Marceli to łooo. Buzia uśmiechnięta. Tort był pyszny, udało się smakowo, zdjęcia brak bo nie miał kto zrobić.

Na pół godziny przed planowanym rozpoczęciem Marceli się porzygał na siebie, łóżko i tatę, A zaraz po tym Antosiek darł się jak zarzynany i ni cholery nie chciał się dostawić. Farben mu zrobił mm, bo już słuchać tego nie mógł, serce pękało. Płakalam. A goście lada chwila mieli pukać od drzwi.

W nocy położyłam się spać po 23, od 1:00 do 4:50 nie spałam, wstaliśmy o przed 7. Jedno i drugie marudziło. Nie wiem ile w tym tego z księżycowej pełni, ile z mojego karmienia piersią, a ile Bóg wie czego, ale mam dość.

Moją buzię uśmiechnięta chcę Wam chociaż pokazać.. tak sie dziecko cieszyło!

A Antek calą imprezę przespał, ot co, bo po mm.