Brak więc mi czasu, chęci do tego by pisać tu. Patrzę na świat przez te wiosenne okulary, przez pryzmat czarnych prawie włosów na głowie, przez kalejdoskop dni w diecie i wieczorów z Antonowymi kolkami. Powroty do korzeni dobrze mi robią, jeszcze teraz gdy może mi oprócz męża potowarzyszyć Tyskie Klasyczne.  Nie jestem zdresowaną fleją mamą, staram się, by codziennie swojej twarzy nadać ton inny niż tylko ciemne ciapki pod oczami i ciału inny niż obrzygana koszulka. Wysiłki poprawiają samopoczucie.

Jest tak jak bardzo potrzebuję by było, pierwsze rozterki międzymałżeńskie w świeżo newbornowej atmosferze jakby wygasły, przedawniły się. Wiem, że to właśnie za moją sprawą, tego jak podchodzę do siebie samej i tego że nie karmię piesią. ( wiem wstyd przyznać dla niektórych, a dla innych całkiem zrozumiała rzeczywistość)

Ale chciałam skrótem choć, bo i fajne ujęcia młodych mam z dzisiejszej kolekcji eosowskiej, żeby nie zrywać z Wami, bo wiem że tak jak i ja Was lubię tak i Wy nas. 

Marcelemu nie wyszła anemia, ale niedobory żelaza są, tak więc dostaliśmy jakieś kapsułki raz dziennie w dawce profilaktycznej, rzekomo ma poporawić się apetyt ( w co wierzę, bo szczerze ufam naszej pediatrze). Powiem Wam, że już się poprawił ( choć jeszcze nie podaję tego leku) ale i tak wybrzydza.. lekko nie jest z dzieckiem, które przeto już wie czego chce a czego nie.. ( a tak naprawdę to czego chce?) burzy się o wszystko niczym to piwo. Ale obiad i śniadanie chętnie zjada, zaczyna nawet wołać o kolację. Dużo czasu na dworze go odczarowuje..

Antoni, nie obejdzie się bez Delicola, jeden dzień nie jadł a dwa dni praktycznie gehenna. Nie ważne więc koszta, ważne że jest spokojny. Bo od takiego płaczu aż mu pępuszek wyszedł na wierzch :/ zawsze miał lekko wystający, ale teraz ten stan się pogorszył ( choć dziś po całym dniu pokojnie przespanym widzę, że jest lepiej). Na pępek zalecenie - nic nie robić. Więc nie robię. Tak więc Antonio Banderolka pije HiPP, dostaje BioGaię, Delicol, i przepija się wodą z glukozą, i proszę mi nie cyrtolić, że jestem wyrodna jakby co. Tylko taką chce pić, więc pije, kiedyś jak i Maniek zacznie smakować w zwykłej wodzie mineralnej..

No a poza tym w życiu rewolta jak zawsze, nic się nie zmieniło, ale muszę wierzyć że ta rewolucja na dobre nam wyjdzie, że w końcu zmusi do działania. A świat się trochę odmieni, na gorsze ale i na lepsze.. byleby w końcu się udało odczarować mojego Farbena i jego sposób myślenia.. póki co oprócz czekających nas nie małych wydatków związanych z zaplanowanymi inwestycjami jeszcze nachodzący brak funduszy na życie codzienne .. taka ot sytuacja.. tak bardzo trzymam się tego, że to myślenie się odmieni, i będzie tak naprawdę jak należy..

Maniek mój kochany.. i jego zestaw Burago

Czorne

Antonio z pozdrowieniami dla Marsylianki