Witajcie :) miałam nadzieję że urodzę szybciej :) i w sumie nadal na to liczę :) chociaż już coraz mniej :) mam problemy z chodzeniem gdyż ból i skurcze wchodzą mi aż w uda :) ale jakoś staram się nie poddawać :) Sprzątam jak szalona, piorę, prasujęi tak na okrągło :) chcę być przygotowana w razie gdybym zaczęła rodzić... A tak w ogóle to chciałam napisać o Świętach... tzn o problemach i konfliktach które tylko przez nie wynikają...  chciałabym je spędzić z moją rodziną która niestety mieszka ponad 200 km ode mnie... i wiem że w moim obecnym stanie jest to nie możliwe... więc miałam nadzieję że chociaż spędzimy je we dwoje (jeśli nie urodzę ) Ale wczoraj przez przypadek dowiedziałam się że od 2 tyg mój P planuje świeta ze swoją mamą i nic mi o tym nie powiedział...

Nie miałabym nic przeciwko gdyby ta kobieta gdy byłam w 5 miesiącu ciąży nie kazała nam się wynosić z jej domu. Zamieszkaliśmy w niewyremontowanym mieszkaniu, śpiąc na materacu... Płakać mi się chce przez co przechodziliśmy wtedy... zmieniła swój stosunek do nas gdy dowiedziała się o płci dziecka... chce nawet decydować jakie imię będzie nosiła moja córka...  A w niedzielę dałą nam film „Sztuka zrywania”  ponieważ przyda nam się  już wkrótce …Troszkę namieszałam... piszę dość chaotycznie..  ale to przez tą ilośc hormonów jak również zdenerwowanie.. Chciałam mojemu P wszystko na spokojnie wytłumaczyć, co czuję i myślę o tym pomyśle lecz on nawet nie chce słuchać.. powiedział że ma w nosie czego ja chce, bo kim jestem aby mnie pytać o to gdzie i jak spędzamy święta … i że jeśli mi się nie podoba spędzanie z nią wieczoru wigilijnego to mam zostac u nas a on spędzie ze swoją rodziną święta…  Święta są dla mnie ważne, jest to czas który powinno spędzić  się w rodzinnej atmosferze..  Nie wyobrażam sobie łamania się opłatkiem z kimś kto tak naprawdę mnie nienawidzi…. To wszystko będzie sztuczne i zakłamane…