Wczoraj wkroczyłam w równy 9 miesiąc ciąży,aż trudno w to uwierzyć.Pamiętam jak tak nie dawno,oznajmiliśmy rodzicom,przyjaciołom o tym że spodziewamy się maleństwa a tu lada chwila...możemy spodziewać się porodu.Codziennie czuję jak brzuszek mi się stawia jest to dosyć częste,mała wierci się jakby chciała już być z rodzinką,mam nadzieje że poczeka jeszcze troszkę,choć tak bardzo chciałabym Ją mieć już obok siebie,przy sobie,nie ma nic piękniejszego od widoku szczęśliwych oczu dziecka,nic piękniejszego od uśmiechu,zawsze miałam w sobie miłość do dzieci bo tylko one mają w sobie uwidocznioną miłość.W środę idę do lekarza który jest ordynatorem w szpitalu w którym będę rodziła,tydzień temu na wizycie u mojej Pani ginekolog dowiedziałam się że szyjka jest już ładnie zgładzona,wypisała mi już becikowe,powiedziała że w ciągu dwóch tygodni malutka powinna przyjść już na świat czyli w 37 tygodniu,już nie mogę się doczekać wizyty,a jednocześnie tak bardzo się boję.