Odkąd wrórilam ze szpitala po urodzeniu coreczki,moje zycie calkowicie sie zmienilo.No wiadomo corcie mam.Ale stałam sie bardzo nerwowa,wszystko i wszyscy w domu mnie draznia,z meżem kluce sie o byle co i sie czepiam o glupoty,klucimy sie caly czas i to wszystko ja zaczynam.Najwazniejsza jest dla mnie Ola ale moj mąz tez jest dla mnie wazny.Tylko ze ja jemu tej miłości teraz tak nie okazuje jak przed urodzeniem Oli.Jest chyba zazdrosny i brakuje mu tych naszych wygłupianek,nocnych pogaduszek.Próbowalam to zmnienic ale nie umiem,czasami placze po kontach,czemu tak jest.Nie chce zniszczyc naszego małużenstwa przez moje nerwy.Czy to normalne?Nie wiem.Mam tylko nadzieje ze z czasem to przejdzie.

A co do mojej córci ktora ma juz 4 miesiace i 7 dni to jest coraz fajniejsze,śmieje sie na glos,piszczy.Rano jak wstanie o 6.30 to gada do siebie,smera mnie reka po twarzy,aż sie chce wstawac.Kochana pszczółka:-)Spacerujemy codziennie z mała oczywiście usypia:-)

Wklejam foteczke:-)