Od tamtej pory, kiedy zaczęliśmy się spotykać z obecnym mężem minęły cztery lata....jak ten czas leci!  Zaczęło się od pójścia na weseledo  mojej Przyjaciółki.  Pojechałam pamiętam do Grześa do domu i powiedziałam wprost, że nie mam z kim pójść - czy chciałbty iść  ze mną na to wesele. Bez zastanowienia zgodził się, pamiętam. Poczułam ulgę. Wtedy byłam jakiś czas po zerwaniu z moim byłym, a Grześa znałam można powiedzieć od dziecka - nasi rodzice znali się długie lata, tym samym my też.

Wiedziałam że impreza z Grześkiem bedzie udana; razem bawiliśmy sie na naszych studniówkach - było zarąbiście.  Wiedziałam, że z nim na pewno się pobawie. Nie pomyliłam się.

Godziny mijały, wesele było cudowne, a my cały czas na parkiecie...zabawa do białego rana. Poprawiny przyniosły  to, czego mi tak bardzo brakowało, czego pragnęłam i za czym tęskniłam, a co okazało się prawdziwe, trwałe i piękne. Pierwszy nasz pocałunek...na parkiecie...nie zapomnę tego. Wiedziałam że bedziemy już razem...czułam to :)   ...

Następnego dnia, poniedziałkowe popołudnie spędziliśmy razem...i tak jest do dziś...cdn.