bylismy w poniedzialek u neurologa. a jednak za slabe napiecie miesni i rehabilitacja jest konieczna, a ze wizyta byla prywatnie nie dostallam skierowania. wiec na drugi dzien musialam jechac do pediatry. dostalam skierowanie i odrazu pojechalam sie umowic. pierwszy termin -wczoraj. rahabilitacja trwala 5 minut-smiech na sali....facet poprostu powiedzilal mi tylko co mam robic przez 2 tygodnie bo jego nie bedzie teraz. potem pojechalismy zrobic Filipowi morfologie i odrazu zlozyc deklaracje do innego lekarza, zeby zmienic pediatre. wieczorem postanowilam zrobic pierwsze cwiczenie sama. to byl najwiekszy koszmar jaki do tej pory przezylam. szczepionki przy tym to pikus. maly tak sie darl tak plakal, byl caly az bordowo-siny,a te oczy pelne zalu ze go krzywdze nie daly mi spac w nocy. plakalam razem z nim. wiem ze poddajac sie nie pomoge mu,ze to ma mu pomoc ale chyba jestem za slaba. w ciagu 10 min, bo tyle ma trwac cwiczenie podla ze mnie cala psychika, mialam ochote na papierosa co juz nie pale rok czasu(nie zapalilam). zlapalam takiego dola ze do wieczora nie chcialam w ogole gadac. filip mial jeszcze ciezka noc bo co chwila poplakiwal byl niespokojny. padam na twarz.

najgorsze jest to ze teraz sobie slodko spunia a jak sie obudzi znow bedzie to samo. modle sie tylko aby przyzwyczail sie do tych cwiczen i przestam plakac bo ja nie wytrzymam.

jestem wykonczona a dzisiaj jeszcze wizyta u nowego pediatry i usg glowki....masakra!!!!!!!!!!!!

jedymne co mnie pociesza to to  ze odsunal sie ode mnie wczoraj tak jak kiedys.ze mimo wszystko wtulil sie we mnie i usmiechnal...tak bardzo go kocham.......