Hej:)

Miałam na początku podobnie jak TY:) intensywne życie towarzyskie:) z tym,ze ja od momentu kiedy zobaczyłam magiczne dwie kreski wiedziałam,ŻE TO JEST MOJE DZIECKO,którego pragnęłam:)I tak mam do dziś,nie było dnia żebym pomyślała-jak dobrze byłoby cofnąć czas:)Po mimo tylu utrudnień:/ wierzę,że ten maluszek jest mi potrzebny,tak samo jak Ja jemu!!Ja dzięki Małmu nie będę juz nigdy sama,a on będzie zawsze kochany bezgraniczną miłością jaką daje Mama!!

Więc głowa do góry i do przodu:)

Powodzenia:)

hej ja na początku też miałam załamkę... Lekarz mówił, że u mnie będzie ciężko z zajściem, że może to długo potrwać a zaszłam od razu.

Na horyoncie juz miałam załatwioną moja wymarzoną specjalizację, miałam zacząć prace na onkologi, a ciąża bardzo pokrzyzowała mi plany...

Ja już wiem, że będę miała synka :) Ogromnie sie cieszę z tego powodu, bo jak patrze na gimnazjalistki to za przeproszeniem "rzygac się chcę"...

Głowa do góry, może to teraz wygląda strasznie, ale staraj sie dostrzec pozytywy.

Moja teściowa miała mojego męża w wieku niespełna 18 lat i około 40 cieszyła się już drugą młodością. Ma znów czas i pieniądze żeby robić wiele rzeczy i generalnie to. na co ma ochotę i czego nie zdążyła zaznać za młodu.

Ja za to spodziewam sie swojego pierwszego dziecka dopiero w wieku 28 lat i z nutką zazdrości spoglądam na koleżanki ze swojego rocznika, które posyłają już dzieci do przedszkola.

Dla każdej z nas życie ma swój scenariusz. Trzeba się nauczyć cieszyć tym co się ma;)

Witam Cię serdecznie wśród nas i życzę zdrowej i radosnej ciąży ;)

Ja też "siuraka" mam:) znaczy bede miała:)

po porodzie wszystkop sie zmieni , a priorytety odwracają sie do góry du[ą :) ja mam 17 lat i mimo tego za nic nie poszłabym na dyskotetke, zamiast posiedzieć w domu z misiaczkiem :)

A co masz do dziewczynek?