W sobotę wzielismy ślub.

Skromny bo tylko świadkowie i my.

7 min i jesteśmy według prawa rodziną.

Ale to nie ważne, ważne jest to że mamy równe prawa i obowiązki, nie bedzie tłumaczeń że Laila ma ojca który uczestniczy aktywnie w jej życiu, że ja mam inne nazwisko bo nie mamy ślubu i moje dziecko jest na pewno moje i inne głupie absurdalne rzeczy wynikajace z braku ' papierka ' .

Co się zminiło ?

Nazwisko przede wszystkim do którego się przyzyczaić nie mogę no i jakoś ten ślub wytarł kurz z naszego związku.

Nie przeszkadza nam montonnia.

Jesteśmy szczęśliwsi.

Ja ( i podobno mój mąż ) znów czujemy te motylki w brzuchu przy spotkaniu.

No jest jakoś inaczej, lepiej jakbyśmy się cofneli prawie 5 lat wstecz do tych smsików uśmieszków i poznawania siebie nawzajem.

No i zdecydowanie jest więcej witaminy S 

Ogólnie jest idealnie, mam nadzieję że na długo ( chcoiaż przed też było dobrze ) 

Cieszę się że mój partner stał sie moim mężem, mimo ślubu załatwianego na wariackich papierach, mimo podjętej decyzji o ślubie w trakcie jechania z Kauflandu do Biedronki, ale u nas to normalne bo pomimo że jesteśmy różni to łączy nas spóźnialstwo, lenistwo i spontaniczność 

27.06.2015r. niby taki zwyczajny dzień a dla nas nadzwyczajny 

A w sobotę bawimy się na weselu mojego brata, pewnie będę płakać  ze szczęścia oczywiście bo to mój ukochany braciak, mój wzór idealnego mężczyzny, facet z którym ( jak miałam 5 lat ) chciałam wziąć ślub, który mnie bronił jak przystało na starszego brata ale również od którego dostalam po łbie.