Tytuł dosyć dwuznaczny. Chodzi mi o pierwszy raz na tym portalu - pierwszy wpis na blogu.

O tym, że jestem w ciąży dowiedziałam się dokłądnie 25 kwietnia. Nie ukrywam, że był to dla mnie lekki szok ale spodziewałam się takiego przebiegu sytuacji (Wielkanoc z dala od rodziny bywa bardzo nudna :D ).

Drugi miesiąc był dla mnie najgorszym miesiącem jaki przeżyłam dotychczasowo w moim krótkim życiu. Ciągłe wymioty, nawet do 15 razy dziennie. Czasami nawet zdażało mi się budzić w nocy i lecieć do łazienki. Na dodatek tego wciąż chodziłam do pracy. Po dwóch tygodniach ledwo trzymałam się na nogach, więc chcąc nie chcąc musiałam iść na zwolnienie. Byłam wykończona i psychicznie i fizycznie. Stosowałam różne sposoby na nudności w ciązy ale nic nie pomagało, nawet leki wypisywane przez lekarza. I od tamtej pory wiedziałam, że to będzie chłopiec.

Minęło półtora miesiąca i nudności sie trochę uspokoiły. Było coraz bliżej do upragnionego wyjazdu do Polski. Podczas wakacji wymioty były sporadyczne, może tylko kilka razy mi się zdażyło w ciągu dnia. Jednak poranne wymioty towarzyszą mi aż do dnia dzisiejszego.

Myślałam, że ciąża to takie hop siup, brzuszek rośnie, niunio kopie, każdy o ciebie dba, czujesz się wspaniale w stanie błogosławionym itp. Niestety niektóre rzeczy okazały się zupełnie inne. Ale jest już coraz lepiej i oby tak zostało aż do samego rozwiązania.

Obecnie jestem na etapie kolekcjonowania ubranek - uwielbiam zakupy w sklepie z dziecięcą odzieżą. Już nie mogę się doczekać kiedy wezmę mojego Filipka w ramiona. Jedyne czego się obawiam to nieprzespanych nocy, gdyż uwielbiam spać.

To tak na pierwszy raz chyba wystarczy.

Pozdrawiam :)

Sylwia