Tylko szkoda, że to są rodzice mojego męża... Szkoda, że tak bliskie dla Niego osoby, a jednak... Moi rodzice są zupełnie inni, zawsze pomogą, oddaliby wszystko ostatni grosz, koszulę, kąt do spania. Pomogli w dzień i w nocy. Teraz wiemy przynajmniej na czym stoimy. Nic nas tu nie trzyma a przez to, że nam odmówili to już tym bardziej... tylko najgorsze, że tak marną wymówkę mieli i w sumie w kółko ją powtarzają. Szkoda, że nie doceniają tego co dla Nich robimy. Cóż, życie ale już teraz wiem jacy są. Proste a zarazem przykre. Może to nie była sprawa wagi życia i śmierci, ale jedank się zawiodłam. Ja to ja, bo w sumie to obcy ludzie dla mnie, ale nie chcę nawet myśleć co poczuł mój mąż a ich syn... Tylko krótko skwitował do mnie, że niech teraz nie liczą na Niego a od Nich wyszedł bez słowa.