Po tym jak emocje opadły pogadaliśmy na spokojnie. Ustaliliśmy plan opieki nad małym. Spotkałam go w dzień który wypadał dla niego, poszliśmy na kawe pogadać. Powiedział, że nie dziwi się, że go wywaliłam i, że zachowywał się jak skończony idiota. Upewnił mnie, że dziecko będzie go widywać często i będzie kupywał więcej rzeczy i jak się zaczną kończyć takie podstawowe rzeczy jak mleko czy pieluchy to mam dać znać i on kupi. Przeprosił mnie za wszystkie obelgi z łzami w oczach.

Mówi, że się zmieni, Że przestanie myśleć tylko o sobie i pokaże mi jak bardzo mu zależy na małym. Może pokaże, może nie. Jak na razie widze zmiany na lepsze ale czy na długo tak zostanie to nie wiem. Postanowiliśmy spróbować jeszcze raz, ale nie teraz. Może za pół roku, może za rok jak będę mieć pewność, że to nie zmiany na krótką mete. Ciężko mi się określić w tym momencie. Po długiej rozmowie doszliśmy do wniosku co doprowadziło do tego, że było aż tak źle i wiemy jak to naprawić.

Okazało się też dlaczego było większość kłótni. Otóż moja koleżanka która zajeła moje miejsce jak poszłam na macierzyński mieszala okropnie. Mój ex jest miłą osobą, dogaduje się z ludzmi i stara się nie stwarzać problemów. Za każdym razem jak mu mówiłam 'Słuchaj, ona mówi, że non stop ją przytulasz, mówisz jakieś głupie komentarze itp. Wiesz, że nie czuej się sobą w ciele po ciąży a ona mi tym życia nie ułatwia' to się wkurwiał, że przesadzam i, że on traktuje ją jak każdą inną. Aż do wczoraj. Wyszłam z nią na piwo (mały został z dziadkami po ciężkim dniu jaki mi dał) i zaczeła opowiadać: M jest dla mnie milszy od kąd się rozstaliście, M mnie przytulił, M chce iść ze mną na miasto się napić i UWAGA UWAGA MIAZGA: Kazdy w pracy myśli, że jestem jego nową dziewczyną. No myślałam, że zabije. Tu obiecuje, że pokaże, że mi na mnie zależy a tu takie coś. Spytałam go o to. Zaprzeczył i mówi, że zachowuje się co najwyżej jako kolega/koleżanka z nią i nic więcej. Zrobił jej dzisiaj awanture w pracy i to taką, że ponoć wszyscy słyszeli. Że on sobie nie życzy, żeby ona mi gadała jakieś bzdury i mnie poniżała w ten sposób. A co na to koleżanka? Miała pretensje do mnie. Tak więc mamy winowajce i staramy się ją odciąć z naszego życia co będzie trudne bo jest chrzestną małego.

Tak więc zobaczymy co czas pokaże. Co by nie było, jestem gotowa stawić czoła złemu światu nawet sama. Ważne, że mam mojego małego rycerza koło siebie który kończy jutro 3 miesiące ;) Gdzie ten czas tak ucieka?