jak juz moze wam wiadomo opiekuje sie moja 86 letnia Babcia Stefka mam 24 lata i  od jakiegos czasu WKURWIA mnie taka obojetnosc co do ludzi starszych i co do osob ktore sie nimi opiekuja..,. ludzie mysla ze to takie latwe? ja sama nie wiem. Od kiedy babcia sama nie pomysli o jedzeniu od kiedy trzeba jej mowic dokladnie co ma robic ( teraz siedz na krzesle teraz leż...) czuje respekt nawet dla siebie. Dzis po raz kolejny Babcia byla bardzo slaba w sumie zjadla i w sumie ja prawie zanosilam do lózka...  matko kochana co robic? jak pomoc? moja Babcia nigdy nie byla wierzaca tak te Babcinki sobie rozaniec odmawiaja jakos im schodzi czas jakos sie wyciszaja moja Babcia jest caly czas smutna świra mozna dostac "po co ja zyje" "mnie sie tylko koszmary śnia" "nic nie wiem" " ja juz sie lepiej nie poczuje" "co to za zycie" nawet juz za jedzenie jak jej zrobi nie dziekuje uśmiech na jej twarzy? hmm moze lekki jak Kacpra do niej przyprowadza, halas nie pasuje bo jej swiszczy w glowie, telewizor nie bo jej sie myli, zapisuje sobie biedulka na kartce nazwiska imiona zeby zapamietac... ktos by pomyslal po co to piszesz tutaj gdzie kobiety rodza maja male dzieci i chwala sie zabkami i usmiechami swoich pociech. Pomyslcie o swoich dziadkach, odwiedzcie ich, zadbajcie o nich bo to taki okropny stan w ktorym czlowieka czeka juz tylko smierć... to taki okropny stan a ludzie starsi sa tak odepchnieci przez ludzi (moja siostra mieszka 2 pietra wyzej nawet nie wie ze z Babcia jest tak zle) bo nawet do niej nie wejdzie bo "nie ma czasu a tak na chwile to bez sensu" NIE MA BEZ SENSU!!

martwie sie za kazdym razem jak tam wchodze sie martwie jak ja ubieram jak ide z nia pod reke jak chwiel patrzy w jedno miejsce boje sie ze zemdleje ze nie bede wiedziala co zrobic...