Za nami pierwszy miesiąc życia Marcinka poza brzuszkiem .. Nie był to najłatwiejszy miesiąc dla mnie... zmęczenie dało się w znaki... do tego brak wsparcia od P. który jest wiecznie zmęczony... lecz żeby grać w gre nie jest zmęczony ... jedna jeżeli chodzi o opiekę nad małym to zmęczony nad życie... przez to wszystko ... popadam w jakieś dołki ... płacze jak głupia... i nie mam ochoty na nic... nadal nie pogodziłam się ze śmiercią mamy lecz mojej babci jak i P. cięzko to zrozumieć... od babki słysze tylko krytyke... "nie całuj malego bo bd mial liszaje", "kładz mu prosto głowke bo to zle dla niego jak ma ciagle glowke na bok" "nie idz na spacer bo bd chory" "nie idz na cmentarz z malym bo jest nie ochrzczony".. wystarczy ze maly kaszlnie, kichnie od razu przylatuje bo maly pewnie chory jest... my chcemy chrzest zaplanowac na kwiecien lub maj.. a ona to ze mamy zrobic chrzest w święta wielkanonce... bo inaczej przeciez napewno go nie ochrzcimy ... juz jak maly byl w brzuchu i dowiedziala sie ze bd mial na imie Marcin to wielka afere robila bo jej sie to imie nie podoba.... niszczy życie mi i P.. tak jak zniszczyła życie moim rodzicom... Wiele dni przepłakałam w samotności tuląc do siebie małego ... nie wyobrażam sobie życia bez niego... jednak czasami tęsknie za tym co było...

Marcinek ma miesiąc i wazy całe 5 kg :)))