do jstynka- podkreślając to chciałam pokazać że nie pochodzę z rodziny patologicznej:) i to co mam właśnie w dużej mierze mam dzięki moim rodzicom i dzięki temu że wychowywali mnie tak jak wychowywali:) i pomimo tego że klaps jest potępiany przez dużą część społeczeństwa nie mówie że będę praktykować ale też nie zaprzeczam!!przyjmuję taką ewentualność jako normalną mimo tych wszystkich nowych metod wychowawczych, karnych jeżyków i innych możliwe że skutecznych mniej lub bardziej sposobów:) i tak z pełną świadomością mówię jak mnie dziecko wyprowadzi z równowagi i nic nie będzie skutkować 1,2 czy piąty to tak moja córa zarobi klapsa tak jak ja i 90% społeczeństwa nie tylko w polsce. i w twoich oczach mogę być najgorszą matką na świecie- ważne żebym ja w chwili wychowywania jej i ona jak już dorośnie i założy swoją rodzinę nie miała mi nic do zarzucenia:)

Wychowanie bezstresowe to co innego niż wychowywanie dziecka bez dawania klapsów.
Przede wszystkim należy obrać model rodziny , w jakiej dziecko się będzie wychowywało. Jest ich kilka, tu masz przykłady : http://www.poradnia.wroclaw.pl/czytelnia/dla_nauczycieli/obraz_siebie_a_rodzina.pdf (warte przeczytania )
Polecam odnosić się czasem do koncepcji behawiorystycznej w wychowaniu, która umożliwia przystosowanie się dziecka zgodnie z panującymi normami moralnymi i prawnymi , a zarazem posiada on uczucia, ktore potrafi rozróżnić.
Faktem jest,że wychowanie bezstresowe nie jest przykładem współczesności, a cofaniem się w rozwoju. Faktem jest również,że kary są potrzebne , ale należy pamiętać aby nie działać pod wpływem impulsu, a tak się dzieje w przypadku klapsa, który dziecko otrzymuje zaraz po przewinieniu. Należy na chłodno ocenić sytuację, stłumić emocje i nadać adekwatną do przewinienia karę, którą wprowadzimy konsekwentnie. Ważne jest wprowadzenie więc do wychowania pewnego systemu " kar i nagród" , które pomogą umoralnić dziecko i pokazać mu dobro oraz zło.
Polecam przeczytać artykuły na temat wprowadzania tego systemu w wychowanie: http://docs7.chomikuj.pl/444784850,0,0,Janusz-Korczak--kary-dla-dzieci.doc
http://www.oeiizk.edu.pl/wychowawca/szalkowska/szalkowska.htm
http://www.szkolnictwo.pl/index.php?id=PU5350
http://www.profesor.pl/mat/n13/pokaz_material_tmp.php?plik=n13/n13_j_leosz_020106_2.php&id_m=15882
http://sp.poniatowa.pl/art128.htm

trochę tego jest ,ale sam materiał nie obejmuje wiele stron, są tam zawarte konkretne przyklady, definicje.
Tu podaję linka do pracy, napisanej przeze mnie na temat tego systemu, w której zawarłam interpretację wymienionych wyżej zasobów :http://speedy.sh/X2Q9s/Wplyw-kar-i-nagrod-na-osobowosc-dziecka.docx
praca zajmuje 6 stron, otrzymałam za nią wyróżnienie.

marjah b chetnie przeczytam, otworzylam w nowym oknie coby nie zapomniec ;)

majka, nikogo nie chcialam urazic :) po prostu akurat w tym temacie mam jednoznaczne poglady. pozdrawiam Cie serdecznie

Moja Mama w skrajnych przypadkach mojego złego zachowania dawała mi "popalić" ale moim zdaniem miała pełne prawo. Mimo zbitej do czerwoności pupy i pisania po krocie niczym Bart Simson, że nie będę tak więcej robiła kocham i szanuję swoją Mamę, moją najlepszą przyjaciółkę. Pomimo tego, że byłam jedynaczką to wychowała mnie na dobrego człowieka.

Maleńkie dzieciaczki myślę, że mało jeszcze rozumieją z tego co się do nich mówi, i nie mówię, żeby od razu do nich podchodzić i lać, można tylko klepnąć delikatnie, bądź jeśli rozumie to je zaszantażować, że czegoś tam nie dostanie. Co prawda szantaż typu, że "Mama Cię tu zostawi i sobie pójdzie" czy inne tego typu są bardziej krzywdzące dziecko niż taki klaps - tak mnie się wydaje.
A najlepiej to odizolować Maleństwo od przyczyn jego złego zachowania, jeśli jest ku temu możliwość.

Alternatywa ma najlepsze metody wychowawcze ;P

ja w swoim zyciu dostalam raz lanie od mamy i to szczotka bo akurat schody zamiatala :) nie powiem moja wina byla i sie nalezalo :) nie mam jej tego za zle nauczyla mnie tym ze z domu sie nie ucieka :) tylko rozmawia z rodzicami ja tak samo jak moi rodzice nie mam zamiaru bic dzieci ale nie wiadomo jak sie los potoczy moze danie klapsa to bedzie jedyna metoda na wychowanie nie mowie ze nie dam bo nie wiadomo co bedzie za dwa lata :) kazdy jest madry na forum a w rzeczywistosci zycie toczy sie inaczej wiec nie ma co sie zapierac bo kazdemu moze sie zdarzyc dac klapsa dziecku :)

Wnioskuję,że sądzisz, iż rodzina patologiczna jest gorsza.
Otóż nie. Ja pochodzę z rodziny patologicznej, mój ojciec bil moją mamę, potem wychowywała mnie sama, potem się napatoczył alkoholik , a kiedy mama już miała dosyć wyprowadziła się do babci, gdzie 2 wujków to dilerzy narkotyków , w tym jeden w więzieniu i jeden alkoholik z bardzo długim stażem alkoholowym. Codzienność jaką miałam to awantury, bójki, płacz i strach, nie raz moczyłam się przed wejściem do domu po szkole, jak tylko słyszałam jaka szajba odbija wujaszkom bo nie mieli za co się napić itp. I nie uważam się za gorszą bo wyrosłam w takiej rodzinie, a wszystko dzięki mamie, która konsekwentnie wprowadziła dawanie nagród jak i karanie mnie i rodzenstwa. Za kazdą otrzymaną dobrą ocene dostawałam pochwałę,wyjście do parku itp tak by zachęcić mnie do dalszej nauki, bardzo lubiłam wychodzić z domu do kolorowych i spokojnych miejsc byle z dala od tego chaosu i awantur, to samo było w drugą stronę, jeżeli coś zawiniłam mialam szlaban, najczęściej na wychodzenie lub pegasusa i oglądanie bajek , a to było wtedy moje oderwanie się od tej brutalnej rzeczywistości, której się panicznie bałam będąc małą dziewczynką i dzięki takim karom nie broiłam tyle. Nie dostałam od mamy ani razu klapsa. Dostałam za to 2 razy od ojca. Raz lekkiego bo porozrzucałam figurki , takie z kinder niespodzianki, z półek jego drugiej córki, z inną kobietą, pamiętam to jak dzisiaj, te jego gniewne oczy, mimo,że nie bolało.. bałam się później do niego jeździć ale zdarzyło się raz,że musiałam , no i wrzuciłam mu wtedy paczkę papierosów do akwarium mówiąc,że palenie szkodzi zdrowiu , tak mnie mama uczyła, a on wziął wędkę i chlasną mnie po tyłku rozcinając skorę. Mama przyjechała i widząc to zabrała na pogotowie na zszycie, wtedy odebrano mu prawa rodzicielskie i już od tamtej pory wiem ,że nigdy w życiu nie podniosę ręki na swoje dziecko bo to nie jest metoda wychowawcza, a jedynie pokazanie bezradności w podejmowaniu działań i umywaniu rąk do przewinienia. Dziecko się nie nauczy,że nie wolno robić danej rzeczy np przechodzenia przez ulicę na pasach jeśli dostanie po tyłku wchodząc na nieoznakowaną jezdnię , bo ono nie będzie rozumiało za co, lepiej jest go zabrać , poczekać na nadjeżdżający samochód i wytłumaczyć co taki samochód może z nim zrobić jeżeli maluch wjedzie tam, gdzie nie ma zeberki.

Czasem studia się do czegoś przydają :P Dzięki za uwagę, mam nadzieję,że czasu nie zmarnujesz czytając :)

Zgadzam się w 100%.

wiec nie jestem sama w swoim pozornym 'fanatyzmie' ;) tak czy siak zawsze kazdy ma prawo do wlasnego zdania.

Pogadamy jak Twoje dziecko będzie miało 1,5 roku i czy nadal będziesz żyła z przekonaniem że nie dasz klapsa. Ja tak mówiłam i się myliłam tyle, że u mnie klaps to bardzo rzadko się zdarza ale jednak jest....bo jak mówię 10000 raz i nic nie reaguje to właśnie wtedy jest klaps który kończy się obrazą majestatu ;)