może spróbuj zainteresować ją z jakąś koleżanką to zapomni o tym, dużo dzieci tak ma ale nawiązując przyjaźnie im to mija :)

po angielsku to się "bogus" nazywa...ja też miałam jak byłam mała niewidzialnego misia naleśnika...i raczej jestem zdrowa (z naciskiem na raczej) do psychologa mnie nie zaprowadzili..inne czasy były ;)

Wlasnie mi facet opowiada ze jego brat mial przyjaciela duszka i jak np. nikt nie chcial z nim grac w gry np. w szachy to on gral z duszkiem:)( gral juz w szachy jak mial pare lat).

Moja miała takiego przyjaciela wymyślonego dość długo miała 4latka.Rozmawiała z nim robiła z nim wszystko jak wychodziłyśmy z domu mówiła poczekaj muszę go schować do kieszeni:)Może to pod wpływem bajek nie wiem.Trochę to trwało ale samo minęło.Także to raczej normalne.