Nie wiem nawet jak mam z nim rozmawiac. Widzę, że mnie kocha, że mu zależy, ale jest mu dobrze jak jest. Mieszkanie osobne, odwiedzanie małej i mnie, wyspanie się, studia, przyjazdy do Łodzi bo tam mieszka i sam mi powiedział dzisiaj, że nie jest gotowy na takie mieszkanie. A ja mam być gotowa na to by z nim być;( Kocham go i jest super> jest dobrym ojciem dla małej. Ale czy to wystarczy? Ile tak ma jeszcze być?Powiem mu o swoich obawach to się obrazi i powie, że nie powinnam od niego tego wymagać i że wiedziałam, że wchodze w taki związek ze studentem to jak mi się nie podoba coś o mam odejść a nie się męczyć;(

20 letni facet to dziecko, które musi się wyszumieć. Nie ufałabym takiemu nawet przez chwilę. Fajnie jest mu z Tobą, bo jesteś starsza, bardziej doświadczona, a skąd masz pewność ze oprócz Ciebie nie spotyka się na boku z innymi dziewczynami?To jeszcze gówniarz, który zaczął studia, dopiero poznaje życie i nie zdziw się jak któregoś dnia przyjdzie i powie ze z Wami koniec. Poszukaj sobie jakiegos stabilniejszego związku, pomysl o dziecku, bo o córce musisz myslec przede wszystkim. Co Ci taki facet zapewni???Fajnie jest jak spedzacie czas razem ale nie na tym polega życie. Gdyby mu faktycznie na Tobie zalezalo to wolałby mieszkac z Tobą, ale jemu jest przeciez z kolegami wygodniej bo zawsze mozna na impreze pójsc, poszalec itp. Same deklaracje to nie wszystko.

Daj sobie z nim spokój, naprawdę. Byłam w podobnym związku, też z młodszym. To tylko kwestia czasu, aż Cię zostawi. Im szybciej Ty go olejesz, tym lepiej, bo znajdziesz sobie dojrzałego faceta. Tym bardziej, że jesteś bardzo ładna :)

po za tym to chyba dobrze, ze mysli o studiach.
Bez tego to gdzie on pöjdzie do pracy ? Na budowe za 500-700zl.?!Z tego tez nie przezyjecie we tröjke.

Jestem w stanie się poświęcić, ale nie mam pewności, że mnie nie zostawi. Kocha mnie bardzo wiem to. Ja nie chcę mu przeszkadzać w studiach, ale nie wiem no może jakos by mi pomógł. Ja sama wychowuje dziecko. Nie dokłada się bo nie ma kasy. Ciężko. Pogadam z nim dzisiaj powiem jakie mam wątpliwości. Pewnie powie starą spiewkę, że nie ma i nie da, że wybrałam to mam, ale spróbuję.

Napisałam do was właśnie po to byście napisały mi co o tym myślicie. Moja mama niedawno powiedziała bym się zastanowiła nad wspólnym mieszkaniem. Po pierwsze, że taniej a po drugie, że wygodniej. Kochamy się itd. Myślałam, że jest gotowy, że mnie kocha itd. Nie wiem co robić. Nie mogę zakładać, że nam się nie uda, ale jak ja mam teraz żyć? Oto pytanie.

Ja z domu nigdzie nie wychodzę więc mi ciężko znaleźć normalnego mężczyznę. Zanim poznaałam tego teraz pisałam na portalach z wieloma. Dużo jest takich którzy chcą zamoczyć i tyle albo ot tak się pospotykać, ma małe mieszkanie albo wcale a jak już są fajni to zajęci. Zanim ja znajdę odpowiedniego normalnego to ten już skończy studia.

hehe:) Nie chcę nic planować:) Szukam pracy. Chciałabym być niezależna od nikogo. Mieć pracę mieszkanie nawet wynajęte, ale mieć gdzie mieszkać i szczęśliwie żyć. Dla mnie mężczyzna to powinna być opora w związku a nie tylko osoba która coś doradzi i dalej żyje na własną rękę. Cieżko to widzę.

Ja bym go kopnęła w cztery litery i pogadała z mamą może u niej mogłybyście pomieszkać jak ma warunki bo z siostrą takie mieszkanie na krótką mete.A ile lat ma twoja córka może mogłabyś dać ją już do przedszkola a sama iść do pracy?Wtedy byłabyś nie zależna od nikogo:)

kurde, czytam co piszesz i tak myślę...czy Ty nie szukasz faceta tylko po to żeby Cie utrzymywał? Twoja córeczka ma prawie 3 lata, tak? Nie myślałaś, żeby to jakoś zorganizować i zacząć pracować, trochę się usamodzielnić?