U mojej mamy nie ma szans. Ma takiego samego pecha w życiu jak ja i mieszka za miastem w wiosce w domu jednorodzinnym z synem jej partnera ktory jej nie trawi;( Córka ma 3 lata. Chodzi do przedszkola. Ja szukam pracy, ale nie chcą zatrudniać na rano. Jedynie na zmiany a ja nie mogę bo nie mam małej komu zostawić. Siostra Panna nawet jej się po małą nie chce przyjśc do przedszkola a co dopeiro ją położyc. Gotować nawet nie umie. Siedzi uzależniona od kompa itd. Nie ma na nią co liczyć. Moja mama też ściupa grosz do grosza w mizernych pracach. ojciec dziecka ma dziecko w dupie zajmuje sie nią wyrywkowo nie zajmie się inaczej. próbowałam. Nie wiem co robić. jestem w ciemnej dupie, ale mój ukochany twierdzi, ze nie mam co się martwić. On mnie wysyła do pracy na rozdawanie ulotek, gazet itd bo dla niego kobieta musi pracować itd. Ja wiem, że musi i chce bo mam wydatki itd. Staram się, ale nie wychodzi;( Boję się zwyczajnie. Może z siostrą uda mi się jakoś dogadać, ale nie wiem.

Gdybym szukała takiego faceta nie związała bym się ze studentem chyba prawda? Nie chcę z nim kończyć itd. Jest cudowny. Ale nie wiem czy jego bronienie sie przed mieszkaniem to dobry krok. Co ja na to powinnam zrobić. Boli mnie to bo wchodzenie w związe z dzieckiem to być częsią rodziny. Ja nie chce bybmnie ktoś utrzymywał. Juz byłam w takim związku i dziekuje bardzo. Patologia jedna wielka i wypominanie co wypłata że mi dał to tamto. Nie dziekuje. Chcę isć do pracy, ale jako rodzina łatwiej by było nam razem mieszkać. Nawet wynająć coś dwupokojowego. By sie uczył a ja z małą w innym. Ale to też nie;( Chodzi o to, że taniej. Myślę o dziecku. Ona za nim szaleje. Płacze jak go dłużej nie ma. Ostatnio przez telefon jak wyjechał płakała " Tatuś Tomek ja chce Ciebie". Łezka mi się zakręciła. Ona go kocha ja tez i chcę żyć normalnie. Taniej. Dalibyśmy sobie rade. Mielibyśmy pieniądze. On wynajmuje mieszkanie z kolega za 1200 zł na pół po 600. Do tego on dostaje stypedium 500 zł. Ja bym płaciła też 600 zł za mieszkanie z pracy i 400 z alimentów na dziecko. 1000 zł na życie...ciężko by tak było przez 5 lat? do końca jego studiów? no nie, ale on nie chce. Nie jest gotowy jak powiedział i chce osobno bo tak i tyle;(

Szczerze powiem, że z jednej strony rozumiem o co mu chodzi, ale się nie zgadzam z jego tokiem myślenia. Ma 20 lat, jest dorosły, mówić umie i powinien pogadać z rodzicami. Wytłumaczyć im, że Cie kocha itd. a nie pozwalać im w jakimś sensie decydować i jeszcze ukrywać przed nimi np. to, że jesteście zaręczeni. A do tego sposób w jaki cię olał. Twierdzi, że nie ma problemu bo masz gdzie mieszkać a sytuacja coraz bardziej nieciekawa. Przemyśl czy chcesz być z kimś na kim nie możesz polegać. Jak widać dla niego najważniejszy jest on sam, a Ty masz jeszcze córeczka i to jej dobro powinno być na 1 miejscu. Przestań się przejmować nim, tym co pomyśli, jak się poczuje i zacznij myśleć i skupiać się na sobie i córce

btw, nie oszukujmy się...20 letni student to jeszcze dzieciak. Poza tym sam powiedział, że przez najbliższe 5 lat nie zamierza niczego zmieniać w swoim życiu. Sory, ale twoim obowiazkiem jest myslec o dziecku, miedzy innymi tez o tym jak je utzymasz. zostałaś sama, co poradzic, bywa i tak w życiu. Ciesz sie, że alimenty masz, bo niektóre to moga pomarzyć nawet i o tym. Najpierw powinnaś myslec o dziecku, a nie o jakims niedojrzałym chłoptasiu. Dorośnij!

Myślę, że jest to związek bez przyszłości. I nie dla tego, że on jest gówniarzem czy Cię olewa. Po prostu jesteście zupełnie na innych etapach życia. Myślę, że to dobrze, że chłopak chce skończyć studia. Myśli o przyszłości. Jak chcesz wynająć mieszkanie z nim, skoro ani on ani Ty nie macie się z czego utrzymać? Przecież to jest z góry skazane na porażkę. Dziecko potrzebuje stabilizacji. Pomyśl o tym rozsądnie, nie unoś się dumą.Przecież wiedziałaś , ze wiążesz się z 20 -letnim studentem. On niestanie się z dnia na dzień facetem zarabiającym na Waszą rodzinę. Życzę Ci wszystkiego dobrego :-)

Pytanie czego Ty oczekiwałaś/oczekujesz od tego chłopaka? W końcu wiedziałaś, ze jest na utrzymaniu rodziców i nie ma Ci nic materialnego do zaoferowania i pewnie przez te kilka lat nie będzie miał. Na twoim miejscu tez bym nie oczekiwała, ze będzie z Tobą mieszkał. W tym wieku zamieszkać z dziewczyna i dzieckiem to mógłby ojciec dziecka a nie Twój chłopak w dodatku w wieku 20 lat... Współczuję Ci strasznie i mam nadzieję, ze będzie dobrze.