To u mnie chyba jakoś inaczej, nie mogłam się doczekac aż brzuszek urośnie, z radością patrzyłam na swój profil w lustrze i cieszyłam się, że coraz lepiej go widac. Teraz mam taką słodką piłeczkę i nadal lubię przeglądać sie w lustrze, przytyłam już ok 20 kg a tu jeszcze miesiac! rodzinka nazywa mnie grubaskiem, mąż tłuścioszkiem ale jakoś mnie to nie rusza! może dlatego że zawsze byłam szczupła, i mam teraz okazję przekonać sie jak to jest być grubaskiem. niemniej jednak po porodzie nie zamierzam taka pozostać, chcę być znów szczupła i seksowna, chcę móc bez wysiłku założyć skarpetki i fikac na łóżku. Pozdrawiam wszystkie mamuśki i zycze wszystkiego dobrego!

Chetnie dolacze sie do rozbijania luster:D:D:D Bo tez nie moge powoli patrzec na siebie.Osiagam kg,jakich nigdy w zyciu nie mialam.Przeobrazam sie chyba w hipopotama albo slonice.Pocieszam sie,ze najwazniejsze dobro dziecka,lbyle bylo by zdrowe i takie tam,ale chwilami cos mi te pocieszenia niewiele daja.No ok,po ciazy zrzuce to,no ale chyba w  ciagu roku,w koncu to nie jeden kg nadto..Powinni wysmyslec cos na depresje ciezarnych:D:D:D:D Co kobitki,nie ma lekko co??!!Chcemy miec dzieci,mezowi i chlopy chca,no to bach i jestesmy w ciazy,ale to nie brzydka plec tylko my przez cala ciaze odmawiamy sobie wilu rzeczy,cierpiwmy p0rzez pogode i inne niedogodnosci.Gdzie tu sprawiedliwosc..??!! 

na początku też nie mogłam patrzeć w lustro -chciało mi się ryczeć , przez co miałam wyrzuty sumienia- ale wsparcie męża daje bardzo wiele!  teraz jestem w 25 tyg. i czuję się ładna, może nie piękna ale po prostu zaakceptowałam siebie i swój brzuszek!