Czasem tak, wiadomo ze kazdy ma czasem gorszy dzien. Na szczescie moge wtedy powiedziec mojemu facetowi ze mam dosc i on sie malym zajmuje a ja odsypiam, albo ide sobie po sklepach polazic;)To nie znaczy przeciez ze mam dosc dziecka i wolalbym zeby bylo tak jak kiedys, to jest po prostu zmeczenie i wtedy chyba lepiej miec jakas odskocznie, zeby ze zdwojana sila moc wrocic do obowiazkow.
Do 2- miesiaca nie potrafilam jednak zostawic go samego nawet na 5 min. za bardzo sie o niego balam.

Tak mam taką ochotę odchamić się pomysleć tylko o sobie i właśnie nadszedł ten czas,że w sobotę to zrobię-ale ja do wyrodnych matek należę.

czasem brak mi trochę czasu dla siebie ale czy tęsknię ? raczej nie .bardzo pragnęłam mieć córeczkę ,dostałam w bonusie dwie . śmieję się że mam jak w cyrku chwilami tylko bilety sprzedawać ;D ale teraz mając je mój świat byłby pusty bez nich,przy czym przed ciążą byłam pracoholikiem -praca po 12 a czasem więcej godz. to był standard,więc mam porównanie .Z tym że ja mam ponad 30 lat i była to moja świadoma decyzja o dziecku ale w wieku 19 lat urodziłam syna tak więc rozumiem młodsze mamy z pierwszym dzieckiem .W tamtym okresie mojego życia byłam sfrustrowana, ograniczona i miałam mniej cierpliwości niż teraz.;D jak do wszystkiego tak i do macierzyństwa trzeba dojrzeć ;D i tak dla mnie to cud macierzyństwa.;D choć wygladam jak dojarka iczasem nie mam jak zębów umyć ...

Wobec tego - ja też jestem. Tyle, że ja nigdzie się nie wybieram i w tym problem. Marzy mi się kino. Niespełna dwugodzinny seans. Boże... -_-

u ja też wychodze w sobote z innymi kolezankami ( wyrodnymi matkami ) :)

Oczywiście, że mam czasami ochotę wszystko rzucić i wyjść, i zwyczajnie wyluzować co wcale nie oznacza, że nie kocham swoich dzieci czy też, że marnują mi moje życie. Po prostu czasem człowiek ma zwyczajnie dość.
Nikt nie mówił, że będzie łatwo i nie jest, tylko pomyśl masz dzieci w moim przypadku troje i każde z nich ma swój charakterek raczej nie łatwy, sama zarabiasz na cały dom, bo maż chwilowo jet bez pracy i trochę potrwa nim załatwisz jakieś zasiłki, zapomogi itd, dzieci chorują, mąż ma fochy, w pracy masz problemy i nikogo do pomocy. I tak w kółko:/
To rzeczywistość większości z nas, więc nie dziw się że czasami narzekamy, że mamy dość swojego życia i zwyczajnie nie lubimy swoich dzieci. Takie życie:(((

Nie:)chociaż wychowuje sama synka:)CIESZĘ SIĘ JAK WARIATKA!!Ja sie wyszumiałam,wybawiłam itp...teraz spełniam się jako Mama--to moje nowe życie i w tym chce być teraz NAJ:P
Chociaż wiadomo,że nadejdzie ten czas,ze i Ja-matka wyruszę gdzieś na imprezki itp...dziecko-dzieckiem,ale życie brnie dalej:)

Tak czasem mam na to ochotę i to nie małą :P

Mam i może mnie ktoś zlinczować bo raz już wyszłam na cały wieczór na koncert, miesiąc po porodzie. Sorry, ale potrzebowałam tego po 10 miesiącach siedzenia z dupą w domu, i mam gdzieś że jakaś matka polka nazwie mnie wyrodną, niedojrzałą itp itd matką. Kocham moją córę najbardziej na świecie, a w ten wieczór miała znakomitą opiekę babci i dziadka, a ja odchamiłam się za wszystkie czasy i starczy mi na kolejne parę miesięcy :)

Mialam taki okres, bo tylko siedzialam w domu, caly dzien nie mialam do kogo geby otworzyc, a przyznam, ze uwielbiam gadac... Czasem myslalam, ze wpadne w depresje. Nie zrozumcie mnie zle, kocham byc mama, kocham moja coreczke i oddalabym za nia zycie. Ale potrzebowalam tez czasu dla siebie. Zaczelam wiecej sie z ludzmi spotykac, na silownie chodzic, a najwazniejsze zaczelam studia. Moj maz mnie wpiera i jest super. Moja coreczka ma teraz 9 miesiecy i jak narazie wszystko jest ok. Jestesmy mamami i zonami, ale jednak kazda z nas potrzebuja byc tylko soba i zrobic cos tylko dla siebie i jest to jak najbardziej ok!