miałam 19 lat kiedy wyprowadziłam się od rodziców i przywędrowałam 200 km na studia do Poznania i utrzymywałam się sama bez jakiejkolwiek pomocy, wynajmując pokój itp..ale z dzieckiem to co innego niż samemu..pracę mam, ale nie na tyle płatną, żeby pozwolić sobie na opiekunkę, więc nie wiem sama..ale w życiu tak jest, że jak trzeba to się zaciska poślady i cycki do przodu :p szczególnie dla dziecka, człowiek jest w stanie góry przenosić. Miałam koleżanke co ją mąż z trójką dzieci zostawił i dała radę, 4 lata miała 2 prace, z jednej szła do drógiej i jakoś sobie poradziła. My kobiety jesteśmy silne, jeśli życie nas do tego zmusza :)

drugiej* ale wiocha :P

marsylianka  ( i nie mowie tu o 'drógiej' ;) aktualnie w zasadzie ja utrzymuje siebie, meza ( malo zarabia, ale kocha to co robi, wiec niech sie spelnia zawodowo ;) )i dzieci i do tego zarabiam na budowe domu. Od zawsze chcialam byc niezalezna i na szczescie sie udalo :)

Tak - odeszłam od piewszego męża z malutkim dzieckiem w wazlice miałam tylko ubranka od małej i zabawki. Całe życie w kilku kilogramach aby nie przekroczyć limitu kilkogramów w bagażu do samolotu. Cięzko było ale dałam radę :) 

"... My kobiety jesteśmy silne, jeśli życie nas do tego zmusza :)..."

Pięknie moim zdaniem odpowiedziałaś na pytanie :) nic dodać nic ująć :)

bylabym w stanie bo mam dobrze platna prace ale nawet wole sobie tego nie wyobrazac...

dlatego zdecydowałam się na dziecko , wiedząc , że w razie czego to sobie poradzę....

Musiałabym i na pewno dałabym sobie radę