Mną strach rządzi od 5 lat. Kiedyś mnie paralizowal , teraz tylko utrudnia życie. Uczę się myślenia pozytywnego , nie doszukiwania się wszędzie pułapek, problemów itp.

Boje się o dzieci , o choroby , finanse , zdrowie męża , boję się poważnych decyzji, nowych rzeczy i ludzi . Ich opinii, ocen . Nie wiem gdzie jest granica. , czuję kiedy strach mnie paraliżuje N tyle ze odczuwam ból całego ciała i nie mogę oddychać. Boje się myśleć co będzie za rok, dwa

Ale mimo to Kasiu.kochana zdecydowałas sięmieć rodzinę.i.drugie dziecko. Jesteś dzielna.I.wspaniała. A ja ostatnio doszłam.do.wniosku że.boję się po.prostu Życia

Najbardziej i panicznie boje się o córkę i o męża. Kiedy jest cień zagrożenia ze cos może być, albo coś się dzieje to wpadam w paraliżujący strach. Panicznie boje się też właśnie ciąży i straty ciąży z powodu poronień. Staram si być pozytywną osoba, ale w jakichkolwiek problemach niestety peirwsza moja reakcja jest paniczny lęk dopiero po chwili uspakajam siebie i innych, modlę się do Boga o pomoc i uspokojenie i staram się myśleć pozytywnie. Ale lęki przychodzą mi często bardzo. O siebie wcale, ale o dziecko, męża i ciąże i i stratę wciąż myślę o drżę.

Boję się o rodziców , najbardziej o tate ma 74 lata , jest po dwóch wylewach , nadciśnienie i pare innych .... teraz znowu mu badania u kardiologa wyszły nie tak .... eh takie życie , chyba człowiek starszy to już nie jest taki beztroski i zdaje sobie dobrze sprawę , że niestety od czasu do czasu , shit happens ....

I właśnie dzięki nim wzięłam się w garść :D wcześniej trzeslam się nad sobą , a teraz niestety dzieci sa najważniejsze i dla.nich trzeba się spiąć i być dzielna :) I jestem :) a mąż min chwali jak nigdy :)

Czy u was Kasiu drugie poprawiło.trochę relacje

Na pewno , nagle się okazało ze teraz jest taki komplet :) wcześniej z samą Hania też było super , inaczej na pewno, powoli się oswajalam z myślą , ze będzie sama , bo lekarze raczej szans nie dawali na drugą ciążę. W ciąży z Wojtkiem bałam się nawet myśleć , ze on tam jest i rosnie, żeby nie zapeszyc nic . Początek był ciężki , ale teraz jest mega :)

Kasiu proszę potwierdź.mi.Jak.większość.mam ze warto. I ze wcale.nie.jest tak.ciężko. wiem.ze.trudno.Moze to.ogarnac i.ze.pewno bywają źle.okresy ale.chyba warto???

Szczerze ? Są dni , ze chce się wystrzelić w kosmos i wrócić , az dorosna, Ale potem to mija i nie ma nic lepszego niż ta dwójka. Patrzę na nich jak się bawią , śpią , jedzą albo oglądają bajki i jestem wtedy najszczesliwsza na świecie. Na początku życia Wojtusia noce były okropne, płakał, nie wiedziałam dlaczego i każdej kolejnej nocy myślałam, ze nie dożyje ze zmęczenia do rana , a potem było rano nowe siły i uśmiechy tego lobuza :) nie chce nic Ci sugerować , czy przekonywac ,bo to tylko Wasza decyzja :) dla mnie to , ze Wojtek jest jest nagrodą i spełnieniem , całuję go miliard razy dziennie i cieszę się każdym wspólnym dniem , tylko z jednej strony szkoda , że tak szybko rosną ;)