Najlepiej sok z marchewki. Ja zaczełam wprowadzac nowe smaki od 3 miesiaca bo tak zaleciła pediatra. Nawet gdy stan zdrowia tego nie wymaga dziecko powinno dostawać coś innego jak samo mleko. skoro można to dlaczego nie ??? Jak najbardziej. My zaceliśmy od 3 miesiąca a w 9 Mały jadł juz to co my. Każdy nowy smak zmieniałam co 3-4 dni jak Małemu nic nie było.Najpierw sok z jabłka, sok z marchwi, miąższ z jabłka i miąższ z marchwi(to na poczatek a potem kolejno nowe smaki oczywiście w odstepach 3-4 dni)

Ja podawałam kaszkę dopiero w 8 i 9 (w przypadku starszego syna) miesiącu życia. Dzieci dobrze na wadze przybierały więc od kaszek nie zaczynałam.

Jestem jak najbardziej za umiarem (często nawet o tzw. złotym środku piszę), ale niekoniecznie w kwestii żywienia niemowląt. Drażni mnie pośpiech. Niektore dziewczyny wręcz boją się, że jak dziecko nie spróbuje czegoś poza mlekiem w wieku 3 czy 4 miesięcy to wyrośnie na niejadka. Nic bardziej bzdurnego.

A więc tak :) Z tym jedzeniem różnie w przyszłości może być. Mam przykład w domu. Michał mój, wielki "cycojad", chętny na wszelkie nowości, jedzący zarówno potrawy ze słoiczków jak i te przeze mnie ugotowane nagle stal się niejadkiem. Ma swoje ulubione potrawy które w kółko konsumuje (dzień w dzien od kilku miechów już wcina na śniadanie i/lub kolację chleb z żółtym serem i ketchupem :)) Zanim poszedł do przedszkola jadł mięso. Teraz raz od dzwonu i tylko te w którym nie ma grama tłuszczu. W przedszkolu podawali dzieciom mięso z tzw. "tłuściochami'..... Dominik też wielki "cycojad", ale widzę, że oprócz tego, że jak do tej pory specjalnie wybredny nie jest, to wcina bardzo duże porcje... Michał w jego wieku mimo wszystko jadł po prostu mniej. Dominik lubi konkrety, ulubione są drugie dania, porcje ma większe od swojego 9 letniego brata...
Znam mnóstwo dziewczyn które po prostu nie myślą i ładują w malucha wszystko z prędkością światla. Nie dość za dużo za szybko to jeszcze nie to co powinny. Uważam, że nie każda matka jest na tyle ogarnięta by wiedzieć na ile może sobie pozwolić... Niektóre przesadzają, a mi żal ich dzieci. Moj Dominik dostal pierwszy niemleczny posiłek w 6 mż. Nie widziałam potrzeby podawania mu warzyw wcześniej skoro wystarczalo mu samo mleko. Michałowi wprowadziłam warzywa w 7 mż czyli miał skończone pół roku i również nie widziałam sensu pakowania w niego czegoś poza moim mlekiem. Wiesz, ja jestem nerwowa i swoje napisać muszę, najwyżej nie będę miała poparcia, trudno :)

Tak jest, dyskusja na poziomie. Swoją zdanie wyrazić muszę, no po prostu muszę i już ;) Choćby skały srały, a mury płakały to napiszę co mi na ozorze siedzi inaczej nie zasnę ;P Oka, pogadały, swoje naklikały, mam nadzieję, że Twój maluch niejadkiem nie będzie, bo mimo wszystko fajnie i przyjemnie jest gdy dzieci mają apetyt. Za jakiś czas będzie wiadomo w którym kierunku to pójdzie, różnie może być. Ja mam w domu dwa różne typy "wciągaczy", ale nie robię dramatu z tego, że mój Michał skromniejsze posiłki wciąga. U mnie w domu od zawsze panuje zasada "Każdy je tyle ile chce" Nie ma zmuszania, nie ma zabawiania przy jedzeniu, nie to nie. Młodszy wciągałby stale i Jemu faktycznie robię przerwy, bo takowe też muszą być, żołądek nie może stale pracować. Ja bardzo długo byłam niejadkiem, do tej pory pamiętam jak mama zamykała mnie (uwaga) w ubikacji z obiadem.... Nie mogłam stamtąd wyjść póki go nie zjadłam ;) Cud, że jedzenie nie kojarzy mi się z czymś nieprzyjemnym, że wyrosłam z tego. Powiem więcej - żyję po to żeby jeść... Nie jestem wybredna, lubię praktycznie wszystko, mniej lub bardziej, ale lubię. Na placach jednej ręki policzę czego nie jestem w stanie przełknąć (arbuz, woda przegotowana, kminek i czarnuszka (przyprawy)) Reszta jest moja. Kocham słodycze, kocham mięso.... kocham konkretne "męskie" posiłki...

o matko ale dyskusja;) ktoras z Was ma racje (nie pamietam ktora) to pierwsze dziecko i juz nie umiem sie doczekac zeby sprobowala cos nowego. Jeszcze nie podalam tej marchewki ale sprobuje niedlugo

Bo tak naprawdę to ja mam pie*dolca tylko na punkcie zbyt szybkiego wprowadzania niemowlakom wszelkich produktów niemlecznych, a także zbyt wielkiego parcia na to by dziecko szybko siedziało, raczkowało, chodziło etc. Uważam, że wszystko w swoim czasie, kazdy maluch dochodzi do pewnych etapów w swoim indywidualnym tempie (są oczywiście granice), a my, rodzice, mamy to wspierać, a nie dziecko wyręczać. Jak słyszę, że mama obkłada maluszka ze wszystkich stron poduszkami to krew mnie zalewa. Jak słyszę, że pcha do chodzika (bo przecież dziecko to lubi) to mam ochotę zabrać jej to dziecko, a nią mocno potrząsnąć (może by zmądrzała). Przez tak głupie błędy dziecko może mieć w przyszłości problemy.
Co do słodyczy - ciążo ich uniknąć i tu zachowuję złoty środek. Im póxniej zapodamy dziecku słodkosć tym lepiej, jestem za tym by nie pchać cukru zbyt małym dzieciom. Prędzej czy później kontakt nimi będą miały, bo albo w przedszkolu coś dostaną (mój syn miał tam dwa czy trzy słodkie posiłki), albo kolega przyniesie cukierki, bo będzie miał urodziny, a to zaprosi do siebie, bo rodzice robią imprezkę etc. Wszystko jednak z głową. Nikomu korona z głowy nie spadnie gdy trochę starsze dziecko dostanie od czasu do czasu po posiłku jakąś słodkość, niech to będzie czekolada, a nie słone chipsy (to akurat do słodyczy może się nie zalicza, ale wciąga mocno, wiem po sobie) czy coca cola.... Nigdy tych dwóch gówien mojemu starszemu dziecku nie podawałam i podawać nie zamierzam choć ich smak niestety zna, bo pod moją nieobecnosć Michał dostał od teściowej. Słodycze są dosłownie wszędzie, tak samo jak wszelkiego rodzaju sprzęty typu tablet, komp czy x-box. I tutaj też jestem za opcją by nie sadzać dziecka na cały dzień przed tymi "zabawkami", ale też calkowicie ich nie zabierać. Świat idzie do przodu, nic mu się nie stanie jak posiedzi przez godzinę dziennie. U mnie tak jest. Ładna pogoda - Michał idzie na podwórko. Zabiera ze sobą rower, hulajnogę albo rolki, czasem piłkę albo lata po drzewach. Jak wystarczy czasu to siada np. do tableta z włączonym przeze mnie lub małża minutnikiem. CZas mija, kompa ni ma. W okresie szkolnym najpierw lekcje, pakowanie plecaka i wtedy ewentualnie jakieś mądre giercowanie. Tak to mniej więcej wygląda, są momenty buntu, bo chce dłużej albo chce np. więcej słodyczy. Muszę być twarda. Łatwo nie jest, ale warto...

Elaboraty strzelamy, a co ;) Takie dyskusje to moja pasja ;) Ps: Michał też jest moim pierwszym dzieckiem, a z podaniem warzywa wstrzymałam się póki nie skończył pół roku, a więc w 7 mż.... :) Pozdrówka!