Ja wszystkie ciążę spędziłam praktycznie od "zapłodnienia" na L4 i nie czuję się z tego powodu winna w żadnym stopniu.
W pierwszej ciąży to lekarz wysłał mnie na zwolnienie mimo, że nie było zagrożenie po prostu pracowałam wtedy w Tesco i jak o tym usłyszał to od razu wypisał i nawet nie chciał słyszeć, że mogłabym pracować.
W dwóch kolejnych ciążach niestety nie dałabym rady pracować, bo nie miałam siły na nic i praktycznie od samego początku byłam zapuchnięta, ale nie myśl sobie że leżała - jak się ma dzieci to nie jest możliwe, czasami z płaczem zwlekałam się z łóżka, bo nie było wyjścia. A pracować i tak nie mogłam - warunki szkodliwe tzn oficjalnie jest wszystko ok, ale jak mi lekarz nie chciał wystawić zwolnienia i bechapowiec o tym usłyszał to powiedział, że jak nie znajdę lekarza który mi da zwolnienie to zakład załatwi mi lekarza:)
Rozumiem, że Ciebie to wkurza, ale czasami nie ma wyboru i nie ważny jest powód:)))

ja nawet przy ciąży zagrożonej pracowałam na magazynie chodziłam na długie spacery i nosiłam zakupy. Dzięki temu urodziłam w godzinę i po terminie :) najważniejsze to to że w ciąży przytyłam 16kg i wszystko zgubiłam w 4 dobie po porodzie :) mam swoją figurę z przed ciąży.

Pierwsza ciaze zakonczylam porodem w 25 tyg dzieki mojej pracy fizycznej??!!
Nie wiem moze to tez sie przyczynilo Po tyg od porodu wrocilam do pracy Mala zostala w szpitalu dluuuugi czas
Druga ciaza zagrozona Proponowano mi zwolnienie (mieszkam w uk) ale odmowilam Mialam zalozone szwy na szyjce wiec myslalam ze to wystarczy Pracowalam do samego konca tj do 28tyg w 29tyg urodzilam
Nawet jakbym chciala lezec plackiem przy drugiej ciazy to sie nie da bo corke (pierwsze dziecko mam chore) ona wymaga stalej opieki non stop Wiec musialam ryzykowac z druga

ja byłam na zwolnieniu od 6tc i nie zachowywałam się jak chora wykorzystałam te wolne dni na maxa i ani jednego się nie nudziłam :) a poszłam na zwolnienie bo pracowałam po 12 godzin a do tego musiałam dojeżdżać do pracy 60km w jedna stronę. i nie rozumiem po co wałkujesz cały czas ten temat? Ty długo pracowałaś Twoja sprawa ale odpuść dziewczyną, które chcą lub muszą być na zwolnieniu.

miałam ciężki pierwszy trymestr, wymioty, duża utrata wagi a przez to zawroty głowy i osłabienie. Na zwolnieniu byłam od 6tc, właśnie z tego powodu. Od 20 tygodnia zaczęłam się czuć fantastycznie, robiłam wszystko (zakupy, sprzątanie, gotowanie) generalnie cały czas ruch. Do pracy chciałam wrócić, ale usłyszałam, że teraz to bez sensu, żebym siedziała na L4 do końca, bo tylko narobię zamieszania. Różne są przypadki, więc nie oceniaj.

a czemu by nie? to wyjątkowy czas i stan , kiedy jeszcze mamy prawo do tego, żeby obchodzić się z nami jak z jajkiem? Jeśli nie mamy dzieci, którymi trzeba sie zajać i nie musimy pracować to chociaż te 9 miesięcy bądźmy jak te święte krowy, i miejmy tego czasu dla siebie do porzygu. Ja mam skróconą szyjkę i lece na silnych lekach zatrzymujących skurcze, a nigdy nie należałam do osób umiejących usiedzieć na tyłku, ale myślę, że nawet gdyby nie te komplikacje to nie wyobrażam sobie zasuwać w ciąży do pracy na pełen etat, potem być perfekcyjną Panią domu, spędzać godziny na pindrowaniu sie w łazience i prowadzić bogate życie towarzyskie. Jakiś instynkt i podświadomość mówi mi, że potrzebuje wyciszenia i wypoczynku , intymności z partnerem , czasu dla siebie. Robie tylko to na co mam ochotę , jeśli nic nie jest konieczne - a przytyłam malutko, brudem nie zarastam i udało mi sie donosić ciążę już do 36 tygodnia mimo, że w 33 już miałam odpływ wód.

Złota zasada tego forum.
Nie ujawniaj SWOJEJ opinii na temat CZEGOKOLWIEK.
Podporzadkuj sie innym.
Amen.