Ja tam też trochę tak na "sucho" piszę, bo w takiej sytuacji nigdy nie byłam i mam nadzieję, że nigdy nie będę.... że żadna z nas nie będzie, ale na tą chwilę sądzę, że nie zdecydowałabym się na zabicie własnego dziecka...

Gibciu bo temat jest cholernie trudny i czy naprawde jest mozliwym powiedziec co by sie zrobiło na miejscu Mamy tego Dzieciatka?

I wcale nie dziwia mnie potem takie wypowiedzi internautów jak ta:

Cytuję: "

bazbaz73
6 godzin temu

Oceniono 1473 razy 1393

"Normalne" matki dostają w szpitalach reklamy sklepów z ciuszkami, zastanawiają się jak urządzić pokój dziecka, jaki kolor będzie odpowiedni dla płci, czy kupić wózek trój czy czterokołowy. Ta matka powinna dostawać reklamy zakładów pogrzebowych, katalogi trumienek i zastanawiać się czy skremować czy jednak dokonać tradycyjnego pochówku. Na taką kilkumiesięczną traumę, na to, że każdego dnia patrząc na brzuch musi mieć świadomość, że zamiast upragnionego (w końcu na in vitro decyduje się ktoś kto naprawdę chce dziecka) dziecka nosi w sobie żywego trupa, który na dodatek będzie cierpiał po urodzeniu i całe krótkie życie wypełni mu trudne do oszacowania cierpienie. A taki Mengele z zadowoleniem na ustach będzie patrzył na cierpiącą matkę i "dziecko" wychwalając Pana. Ale czy można się dziwić, skoro osoba prowadząca umieralnie w Indiach odmawiała dzieciom terminalnie chorym środków przeciwbólowych, bo cierpienie zbliża do Boga została świętą i p ostawiona za wzór innym katolikom (tak, mowa o tzw "Matce" Teresie z Kalkuty). Kult śmierci i cierpienia jest immanentną cechą katolicyzmu. Szczególnie, gdy dotyczy innych (wspomniana już MT gdy choroba przyszła leczyła się w najlepszych szwajcarskich klinikach). "

Działał też niezgodnie z prawem. Niestety.

I jestem przekonana, że połowa kobiet deklarujących, że usunęłaby potencjalnie chore dziecko, wcale by tego nie zrobiła.... To nie takie proste - zabić....