Hmmmm ja mialam cala noc skurcze co 10 min,a od 7 rano jak poszlam do szpitala do razem z bolami meczylam sie 8 godzin,ale jak skurcze parte przyszly to 15 min i juz po wszystkim:)

hehe, jak osioł w Shreku, "aaaaaaaaalee daleko jeszcze?" :)

dla mnie skurcze parte byly wielka ulga :) trzy parcia i moja mala juz byla na swiecie :) ja jakies 15-20 minut przed finalem pytalam polozna "ile to jeszcze moze trwac? ja juz nie daje rady!" a ona "bo ja wiem, tak do 20tej powinnas urodzic" (a byla godzina okolo 16ta) :)

Po przebiciu pecherza za jakies 2h dostalam pierwszych skurczy takich do wytrzymania ale po jakich 3h juz nie bylo super poprosilam o znieczulenia ktore przyszlo za jakas godzine i mialam stopniowana dawke tak ze jak juz bylo 10cm odlaczyli mi znieczulenie i wtedy 3parcia (15min) i po krzyku ale te 15min i nacisk na miednice byly... nie fajne :/ Ogolnie od przebicia pecherza porod trwal 8h (6h skurczy z czego 2h koszmarne 1,5h na znieczuleniu ale z odczuciami skurczy i ok 20min boli partych z czego 15min bylo... ehhh) Wiem to wszystko tak dokladnie bo dostalam na pamiatke wydruk z ktg do ktorego bylam non stop podlaczona i wszystko bylo rejestrowane i zapisywane na tym :)

Z mojego doswiadczenia ten najgorszy bol teoretycznie nie trwa tak dlugo. Moze max 1,5 godziny. Tylkoe, ze praktycznie ten czas wtedy jakos wolniej plynie :/ Ja tez pytalam polozna, a w zasadzie to Boga (wolajac: Boze, ile jeszcze???) jak dlugo to potrwa i ciagle slyszalam, ze juz niedlugo, najwyzej pare minut. A one byly ak godziny. Tylko, ze ja sobie powtarzam, ze to niewiele (te 1,5godz), by otrzymac taki prezent. I chyba takie nastawienie dobrze bylo odebrane w trakcie pierwszego porodu, bo po wszystkim (calkiem ciezkim zreszta porodzie) uslyszalam, ze az dziw, jaka ja dzielna bylam. Chyba duzo lezy w psychice. Ja od dzis sobie powtarzam, ze te kilka godzinek poswiece sie dla mojego skarbulka, on ma gorzej, ciezej i ja zrobie wszystko by mu meki przeciskania skrocic :/

Dzięki za wasze opisy. Mimo wszystko są one bardziej optymistyczne od mojego wyobrażenia o porodzie. Jak przeżyję poród, też postaram się to tutaj opisać, o ile przeżyję. ;) Tak z 1,5 godziny najgorszego może będę w stanie wytrzymać. Może... Dzis mam termin, ale na razie nic nie wskazuje na ten moment... Chyba siłą woli go powstrzymuję ze strachu. ;) Jeszcze 2 miesiące temu bałam sie tego podobnie jak egzaminu licencjackiego (a wtedy mocno sie bałam), a od miesiaca czekam na ta chwilę jak na własną śmierć, bo tak mi sie to kojarzy, że poród boli jak śmierć... I pomyśleć że dla maleństwa też to wszystko jest męczarnią... Na szczęście nie jest jeszcze tego świadome... :)

canyon, no to trzymamy kciuki za Ciebie :)

wiesz, czytałam kiedyś, że podobno ból narodzin jest dlatego pokryty niepamięcią, bo jego świadome przeżycie dla noworodka byłoby zbyt traumatyczne, by je potem pamiętać. ciekawa jestem tylko, kto i jak to zbadał, ze do takiego wniosku doszedł ;)

Canymon, ja też się strasznie boję porodu, ale staram się optymistycznie nastawić, bo też wierzę że nastawienie ma wielkie znaczenie. Jeśli ktoś dałby mi możliwość wyboru dziś lub za 2 miesiące zacząć rodzić, to chyba zdecydowałabym się dzisiaj, żeby mieć już to wreszcie za sobą, chciałabym już wyciumkać mojego szkrabka :) Trzymam kciuki za ciebie, mam nadzieję że nie będzie  aż tak źle. Buziole

Co do tych badan nad traumatycznoscia porodu i jego wymazaniu z pamieci, to wychodzi na to, ze nasze pierwsze cale lata sa tak traumatyczne, przynajmniej 2, bo nikt ich nie pamieta :) heheh zle nam pieluchy zakladano. I wlasnie, jak ktos mial to zbadac, jak nikt tego nie pamieta i  nie mogl posluzyc jako model.

A co do strachu, to kazda sie boi bez wzgledu na to, ktory to porod. Szczerze mowiac, pierwszego sie mniej balam (kwestia nieswiadomosci). Z drugiej strony teraz wiem, co mnie czeka (poczucie pewnosci i bezpieczenstwa). Mnie nie sam bol przeraza, bo to sie konczy dosc szybko. Bardziej sen z powiek mi spedza obawa, ze z dzidziusiem by mi cos zrobili... Tak na sile nieraz do konca sie upieraja, ze sie samo urodzi. Boje sie o zdrowie swojego dzidziusia sto razy bardziej, niz bolu porodowego :( Nieraz skreca dziecku bark, albo inne takie. Ale po co ja glupia tu strasze swoimi lekami :/

No tak, strach o dziecko to osobny temat. To jeden z powodów dla którego boję się rodzić. Gdyby ktoś pokazał mi przesuniety do przodu filmik z mojego życia jak trzymam już na rękach zdrowe dziecko po porodzie, pewnie i o bólu bym nie myślała. A tu niepewność... Czy wszystko się uda, czy całe 9 miesięcy i cały ból nie pójdą na marne... Teraz jesteśmy we troje: ja z moim dzieckiem w brzuszku i mężem obok - jesteśmy razem i mamy się dobrze, co nam więcej trzeba, a co jeżeli to nasze ostatnie wspólne szczęśliwe chwile? Co jeżeli finał tego bólu bedzie zły? Nie, nie chcę o tym myśleć, wolę juz skupic sie na strachu przed samym bólem... Na razie czekam jeszcze aż ciąża do reszty mi zbrzydnie (choc juz i tak nie da sie z tym żyć normalnie) i może wtedy siłą woli zacznę rodzić. :)