Miłość przyjdzie z czasem ja też miałam ciężko niby kochałam swoją młodą jak była w brzuszku ale jakoś się do niej nie przywiązywałam dbałam o siebie itd ale jakoś bałam się uczucia do niej i odtrącałam od siebie uczucie do niej ale po porodzie jak ją pierwszy raz zobaczyłam to odrazu się w niej zakochałam. Życie bym za nią oddała jakby była taka konieczność. Jeżeli poczuwasz się do obowiązku dbania o dziecko nienarodzone to jakieś uczucia tam masz w środku głęboko zakorzenione. Ciąża to dziwny stan, stan hormonalny a uczucia przychodzą z czasem nie muszą być od dwóch kresek na teście

zoneczka20 bo za głupia jesteś by to zrozumieć.

Ja jak dowiedziałam się że w ciąży jestem to płakałam jak dziecko,czułam że jestem w ciąży,wcześniej przed miesiączką zrobiłam dwa testy,obydwa negatywne,płakałam jak głupia,uderzałam pięścią w stół że jestem do niczego bo nie mogę mieć dziecka,potem w dzień spodziewanej miesiączki zrobiłam test i dwie kreski,za 3 dni była wizyta u ginekologa,popłakałam się jak małe dziecko,całą wizytę i drogę do domu płakałam,patrzyłam na zdjęcie usg,ustawiłam sobie nawet na tapetę w telefonie i na kompie,głaskałam brzuszek i czule mówiłam,puszczałam Mozarta i kołysanki,jadłam warzywa,owoce,codziennie witałam i żegnałam moją córcie,która jeszcze w brzuchu była,opowiadałam Jej jak jest na świecie,nawet jak spać nie mogłam i wyszłam na balkon,mówiąc do brzucha że jedna gwiazdka jest dla Ciebie(mojej córki)i że kiedyś razem będziemy oglądać gwiazdy,co wieczór i co poranek jak się obudziłam,czy szłam spać mówiłam,,kocham Cię".

A jak urodziłam,moje uczucia były zupełnie inne niż te w ciąży,były dni że opiekowałam się dzieckiem jak z automatu,po prostu bo muszę,nic nie sprawiało mi przyjemności i czułam się obco,nie czułam aż takiej więzi.

Więc nie pier.. tutaj farmazonów,bo życie różne scenariusze piszę,i nie rżnij z siebie super matki,bo nawet wysłowić się nie potrafisz.

nie wiem ja będzie u Ciebie ale ja tez nie głaskałam się po brzuchu nie mówiłam do malej gdy była we mnie odżywiałam się zdrowo ale żyłam tak jakbym nie była w ciąży wszystko się zmieniło jak pierwszy raz zobaczyłam mała
jak mi ja pokazali popłakałam się ze szczęścia a później wszystko przyszło naturalnie
dziś oliwka ma przeszło 7 miesięcy i nie wyobrażam siebie jak mogło by jej nie być z nami powodzenia i nie zadręczaj się:)

Szczerze to ja nie rozumiem tej odpowiedzi.Nic o mnie nie wiesz to raz,dwa nie wiesz najwidoczniej co czuję kobieta,której miłość jej życia każe wybierać pomiędzy nim a dzieckiem.Najwyraźniej nie wiesz co czuję też kobieta,która zostaje sama w tej sytuacji z tobą pewnie był ucieszony mąż,głaskał Cię po brzuszku i skakaliście do nieba.U mnie niestety było odwrotnie,jedyne czym się przejął to gdzie wykonać zabieg i nic więcej.Poza tym w twoim rozumowaniu każda kobieta,która dowiaduję się o ciąży powinna skakać z radości? i nie widzieć już nic więcej poza tym? niestety nie zawsze jest tak kolorowo bo to co się działo w mojej głowie w tamtym czasie jest po prostu nie do opisania.Moze gdyby mój partner mnie przytulił,powiedział,że się cieszy ja pewnie zrobiłabym to samo a na usg o którym tak piszesz,szłam sama i wracałam sama jedyne co mnie cieszyło to,że jest zdrowe.Nie jestem jakąś psychopatką,która zrobiłaby coś niewinnemu dziecku,napisałam tylko jakie mam w tej chwili uczucia,nie potrafię się cieszyc nie będę udawała wielkiej miłości liczę na to,że sama się pojawi.

Dla pani to nienormalne... Ja tez tak sądziłam do czasy aż sam poczuulam że tak jest:-( nie poyrafie cieszyc sie ruchami zdj usg... Niczym zwiazanym z dzieckiem.. Czuję sie winna bo ludzie wokół cieszą sie bardziej niż ja mi to dziecko stało sie całkowicie obojętne...