czy mozesz to mi wyl´tlumaczyc bo jest naprawde ciekawa historia...

w wieku 17 lat nawet by mi przez myśl nie przeszło że mogłabym zostać mamą :) no ale stało się, 3 miesiące przed moimi 19 urodzinami zaszłam w ciążę, teraz mam rocznikowo 20, mój mąż 23. Na początku myślałam że to tak prawie, teraz niestety dziecka jeszcze nie ma, a już czuję ciężar obowiązków, i jak tak sobie usiadłam ostatnio i sobie przemyślałam konkretnie za i przeciw to teraz jestem jednym słowem udupiona...nie chodzi mi tu o to że mogłąm się wyszaleć, a teraz muszę w domu z dzieckiem siedzieć, tylko o tym że nie mam pracy, miałam się dalej uczyć, miałam jakieś tam plany na przyszłość i teraz muszę się z tym na jakiś czas pożegnać ;) co nie znaczy że żałuję że będę miała dziecko, bo bardzo się cieszę i je kocham już nad życie. Mnie rodzice poza tym że mieszkamy u nich i jest nam z tego względu łatwiej, nie rzucają pieniążkami, nawet jest mi głupio mamę czy tatę prosić o parę groszy, wszystko kupujemy sobie sami za "swoje" ale cóż miesiąc długi i nie zawsze starcza a tu tyle rzeczy trzeba jeszcze, zresztą dziecka nie zrobiłam moim rodzicom tylko sobie, więc lepiej sobie to przemyślcie, niż potem z problemem miałabyś zostać sama, bo ty dziecka nie zostawisz, ale twój chłopak jak go przygniotą obowiązki to ci może uciec, niestety :)

Twoje plany świadczą niestety tylko o Twojej niedojrzałości i nieodpowiedzialności. Nie chcę Cię urazić ale tak to widzę. Jak chcesz zapewnić temu dziecku byt? Bez pracy i wykształcenia? Planujesz zwalić taką odpowiedzialność na rodziców? Czy na ojca dziecka? Bo wiesz, wszystko fajnie jeśli Wam się uda stworzyć rodzinę i razem wychowywać dziecko, ale jaką masz gwarancję, że nie zostaniesz z tym maleńkim dzieciątkiem na lodzie, bez środków do życia, bo facet od Was odejdzie? I co wtedy, skoro nie masz wykształcenia? Rodzice???
Ja zaczęłam myśleć o dziecku po 25 roku życia kiedy miałam już wykształcenie, pewną pracę i własny (oczywiście wynajmowany) kąt.

TO DO MNIE CZY DO AUTORKI PYTANIA?

Oczywiście do autorki pytania.

Mój syn ma 13lat a ja dopiero teraz mając drugie dziecko widzę ile rzeczy źle zrobiłam i jakie błędy popełniłam przy nim! - TO JEST CYTAT! LUDZIE CZYTAJCIE ZE ZROZUMIENIEM! NIC NIE PORADZE, ZE ZNIKAJA MI ZNAKI CYTATU... 666kasja - TO LOGIN (mogłabyś napisać jakie błędy masz na myśli? :) Jakoś tak ciekawość mnie zżera :P Ja mam 8tyg. córcie i we wrześniu skończę 20lat. Moja ciąża była planowana i nie żałuję tego, że nie mam czasu na imprezy, itp. Już się wystarczająco wybawiłam, a moja córcia jest cudna! Fakt, że czasami jest ciężko, ale warto ;) W ciążę zaszłam 7 miesięcy po 18 urodzinach.)- TO SŁOWA SKIEROWANE DO 666KASJA. EH...

myślę, że rozmowa z psychologiem pomoże Ci podjąć decyzje. Myślę, że to trochę za wcześnie.

"ja z moim chlopakiem bardzo chcielismy miec dziecko ale ja mialam zaledwie 16 lat i balam sie rodszicow ale w wieku 17 lat stracilam juz checi...."

widzisz, ty nabrałaś chęci do macierzyństwa potem, jak zaszłaś w ciażę. a co by było, gdyby autorka pytania zaszła w ciażę a potem odeszłaby jej ochota na macierzyństwo? mając 16-18 lat wiele się w psychice zmienia, ciężko jest samemu za sobą nadązyć. póki odpowiadamy sami za siebie, pół biedy. ale gdy powołujemy na swiat dziecko, to juz nie jest tylko nasza sprawa.
ja urodziłąm w wieku 29 lat, wcześniej miewałam wiele momentów, gdzie pragnęłam dziecka, które potem mijały.

inna rzecz - będąc z facetem przeżywamy wiele kryzysów - pierwszy, gdy zamieszkacie razem np. u rodziców. drugi, gdy zamieszkacie razem na swoim i odpowiadacie za samodzielne utrzymanie się (bo dopiero wtedy możecie się naprawdę dobrze poznać na sobie). kolejny kryzys, gdy pojawia się dziecko. jeśli przechodzi się te pierwsze kryzysy pomyślnie, to jest duża szansa, ze narodziny dziecka nie zdestabilizują mocno związku. zaczynając od ciaży, ryzykuje się wiele.

justynkaoo88 - nikt za ciebie nie odpowie na pytanie, dlaczego masz tą potrzebę. osoba, która jest świadoma i dojrzała, potrafi rozumieć swoje potrzeby. wiec pierwszym krokiem, który musiałabyś zrobić, to zrozumieć siebie na tyle, by wiedzieć, co za tą potrzebą stoi. zastanów się, wpisz na kartce, dlaczego chcesz mieć dziecko. co ci da posiadanie dziecka. napisz co, wg ciebie jest fajne w macierzyństwie, i co wg ciebie jest trudne.

jeśli nie chcesz tu, to pisz na priv.

a plusa ode mnie masz za to, że najpierw myślisz, planujesz, szukasz rady, a nie od razu zaliczasz ciażę i dopiero potem się martwisz,jak wiele innych dziewczyn tutaj, które przewijały się w przeszłości.

ty masz wybór, one już nie...
wiele z tych, które zaliczyły wpadkę, przeżyły szybki kurs dojrzewania i dały radę, ale niejednokrotnie dużym kosztem.
niestety wiele z nich nie dorosło do tej roli i ponoszą tego konsekwencje. i one, i ich rodzice, a co najgorsze - ich dzieci.