ja na początku ciązy też miałam plamienia. Byłam w 6 tygodniu. Lekarz przepisał mi duphaston i też kazał się oszczędzać tyle że ja nie wytrzymałabym leżąc plackiem i normalnie się poruszałam i wychodziłam tylko powolutku. i na szczęście donosiłam i mam teraz cudowną córeczkę. Tobie też życzę szczęśliwego donoszenia ciąży. Pozdrawiam

ja w 10 tc dostalam takiego plamienia jak obfita miesiaczka dla mnie to raczej byl az krwotok... doslownie lalo sie ze mnie przy tym bol okropny w dole brzucha... bylam pewna ze juz po mojej kruszynce... Ale pojechalam prosto do szpitala po lezalam tydzien potem miesiac  bralam duphaston. a teraz juz prawie 20 tc i mam sie dobrze z malenstwem tez wszystko ok... i tez mialam sie oszczedzac a ja po wyjsciu ze szpitala poszlam od razu do szkoly bo nie chcialam miec wiecej nieobecnosci;) i to jeszcze dosc daleko dojezdzam... ale czulam sie dobrze wiec stwierdzilam ze nie ma co siedziec;) ale Ty lepiej odpoczywaj bo ja wczesniej nie mialam takiej sytuacji... to pierwsza ciaza;) pozdrawiam;)

ja na początku też miałam podobny problem byłam w 8 tc i zaczęłam plamić. Wylądowałam w szpitalu, dostawałam duphaston i no-spę i już po około 2 dniach było ok. Całą ciążę brałam duphaston i w sumie się oszczędzałam. Dopiero pod koniec kiedy małemu już nic nie groziło trochę sobie pofolgowałam.

Tak... ja np, leżałam w szpitalu tydzień. Plamienia, duphaston, krew... ehh co to był za strach i jeszcze ci lekarze... masakra. Teraz jestem w 17 tc i czuję ruchy maleństwa. Zobaczysz, u Ciebie też będzie wszystko OK! Tylko się nie denerwuj :)

Ja Nie Miałam takiej sytuacji..Ale Mam Koleżanke która kilka miesiecy temu poroniła...

Z tego co lekarz powiedział to są baaardzo słabe płody.. i Ciężko je utrzymać przy życiu!

Może powinnaś wybrać się do lekarza ginekologa,który głownie zajmuje się  parami które nie mogą mieć dzieci,myśle że on Ci coś poradzi na to...! Tak przynajmniej zrobiła moja kolezanka i teraz jest w 4 miesiącu ZDROWEJ CIĄZY...:)

Pozdrawiam!

Ręce opadają.... te plamienia trwają już piąty dzień, ciężko w tej sytuacji być dobrej myśli i nie mieć wrażenia że czeka się na poronienie. Chyba pora zmienić lekarza.

Ja też na początku plamiłam (w 6 tyg. ciąży); trwało to 4-5 dni, później przerwa i znowu trzydniowe plamienie.. Leżałam plackiem ponad 2 miesiące, przyjmowałam Duphaston, momentami nastawiałam się na najgorsze.. a teraz mam cudownego Synka :) Więc głowa do góry :) Choć wiem, że nie jest łatwo..

W 8 tyg. dostalam krwotoku bedac w pracy,to byla taka bardzo ciemna krew i co chwilke czulam jakby ktos odkrecal kran,strasznie sie przestraszylam,serce podeszlo mi do gardla,ale nic nie zrobilam,sama nie wiem,to byl piatek-noc a ja na poniedzialek mialam lekarza,krwawienie zamienilo sie na plamienie w 3 dniu,czyli w poniedzialek a jednak lekarz kazal mi jechac do szpitala bo poronilam i jakby trzeba bylo cos tam jeszcze wyczyscic,szok jak ja plakalam cala droge do domu...pojechalam na pogotowie,i po dwoch godz i miedzy jednym a drugim badaniem powiedziano mi ze zyje,a ja to co zyje...zamurowalo mnie...okazalo sie ze baczek zyje a ja mam krwiaka na sciance woreczka,zaraz przy fasolce,nie dostalam zadnych lekow tylko kazali lezec i lezec,do dzisiaj jestem na zwolnieniu,do tego doszedl mi miesniak w macicy (odkryli teraz i niby juz od dawna)niedawno ale nie wiem kiedy przeszlam bezobjawowo zoltaczke b jestem nosicielem i do tego mam factor V leiden tzn zakrzepice,i zadnych lekowmi nie dali(tak to sie robi w Hiszpani),Na 1 wizyte u gina po szpitalu czekalam ponad 3 tyg. i nic nie moglam zrobic,odpoczywac i nic wiecej,mowie Wam jaja jak berety!!! i tego wszystkiego dowiedzialam sie bedac juz w ciazy.Jest to moja pierwsza ciaza mam 30 lat i wlasciwie nigdy nie myslalam serio o dzieciach,nigdy nie myslalam ze bede je miala,podejscie mojego chlopaka zmienilo moje zdanie i tak bardzo zapragnelam byc w ciazy,dzielic sie tym z nim,urodzic i wziasc na rece takiego malego szkrabka i kochac go juz do konca moich dni.Juz nawet nie boje sie porodu ostatnio ogladajac jeden poplakalam sie ze wzruszenia,mnie moze bolec ale baczek ma sie urodzic zdrowiutki,o nic innego nie prosze,i jak narazie super sie czuje,nie mam mdlosci i widze jak powolutku brzuszek mi sie zaokragla,ale wciaz sie boje ze go strace a nie chcem byc pesymistka.18 lutego mam drugie badania od tego co zaszlo i troszke sie boje a juz widzialam bijace serduszko.Chcem go znowu zobaczyc i chcem zeby wszystko bylo ok a mimo to bardzo sie boje.

Jolcia musimy sobie dac rade z przeciwnosciami losu a co ma byc to bedzie,ja oddaje sie w rece lekarzy i losu.Wkoncu moglam to z siebie wyrzucic :)

To straszne ile musimy wycierpieć żeby mieć przy sobie maluszka, ja jestem po jednym poronieniu a tu druga ciąża i od początku problemy. Szlag mnie trafia jak pomyśle ile jest niechcianych dzieci a co gorsza ile aborcji itd. U nas sytuacja się uspokoiła i lekarz pociesza że już wszystko jest w najlepszym porządku, ale strach pozostał i nawet widok dzidziusia na USG nie jest w stanie mnie uspokoić, bo w głowie ciągle myśl że jutro może być gorzej...

Musimy sobie wmawiać że wbrew wszystkiemu złemu wszystko będzie dobrze :)

ja już też nie boję się porodu i nie obchodzi mnie płeć dzidziusia. Liczy się tylko to żeby był i żeby urodził się zdrowy. 

Ja nie miałam takiego problemu. Tobie i maleństwu życzę przede wszystkim zdrówka. Trzymajcie się cieplutko! Pozdrawiam i z całej siły trzymam za Was kciuki :)