dobre pytanie, rozmawialam z kobietami ktore miaja dzieci i wszystkie mi powiedzialy ze pierwsze 3 miechy masakra... kochaly dzieci ale nie cieszyly sie nimi wogole... jakby chwilowa depresja, kuźwa mam nadzieje ze mnie nie dopadnie i podpinam sie pod pytanie

o kurde nie wiem...Deprecha nic miłego,oby żadnej z nas tu ona nie dopadła.Chociaż słyszałam czy czytałam,że takie przygnębienie czy depresja potrafią dopaść nawet po dłuższym czasie po porodzie już...

Moja ciotka wpadła w depresję poporodową,mały ma 9 miesięcy a ona jest nadal na lekach, teraz i tak jest już lepiej, na początku cały czas ktoś musiał z nią być, bo np. dziecka na oczy nie chciała widzieć, albo jak już je przebierała to zmienienie pampersa zajmowało jej pół godziny. Prawdopodobnie wystąpiło to przez to, że miała okropnie ciężki poród

Ktoś tu chyba UKRYTĄ PRAWDĘ oglądał hi hi :) Tak to wielka zmiana gdy pojawia się dziecko, ja np mialam cesarke bo synkowi tętno zanikało i po 13 godzinach porodu , gdy rozwarcie bylo za małe , postanowili mnie ciąć, płakałam straszbnie ze strachu przed skalpelem i zeby ratowali mego synka, po porodzie jak mi nerwy odchodzily i znieczulenie zzo, to dopoki małego mi nie przynieśli mialam drgawki jak epileptyk , pozniej przyniesli mi małego i tu szok: brak pokarmu, ból niesamowity rany, lezalam ciagle na lewym boku, nie dalam rady przez 2 dni sie obrocic, a synek tylko plakal i plakal, okazalo sie ze kompletnie nie umiem przystawic go do piersi,wypuscili nas po 4 dniach, w domu szok, po 4 godziny snu na dobe , maly albo wisi na cycu albo placze, chodzilam 24 w pizamie,pozniej doszly kolki, ohh jak sobie przypomne to ciarki mam , dziś dziwię się ze wtedy sie nie rozkleilam, no ale niestety są dziewczyny ktore choc mocno pragna dziecka, to zeczywistosc niestety je rozczarowuje ...macierzynstwo w mediach czesto jest przekolorowane, spodobał mi sie artykul MATKA POLKA JEST WKURZONA polecam :)

nie mialam typowiej deprechy, nie bylam na zadnych lekach i cieszylam sie z kazdej ciazy i narodzin dzieciatka ale plakac mi sie chcialo bez powodu wiec stwierdzilam ze skoro potrzebuje plakac to plakalam. A jak maz pytal czemu placze mowilam ze nie wiem i rylam ;) Przeszlo po jakims czasie

a ja tam nie mialam takiego odczucia ,wrecz przeciwnie bylam szczesliwa jak nigdy , pomimo wykonczenia po porodzie.

Ja mialam pozadna depresje poporodowa, nieleczona bo wtedy sie jeszcze tak o tym nie mowilo, nie wiedzialo. Teraz tez sie boje ze mnie moze dopasc, bo naprawde nie wiem dlaczego sie przyplatala. Nie zyczyla bym wrogowi.

wgłebiłam się w temat i znalazłam to:

To, czy kobieta będzie mieć depresję poporodową zależy od czynników biologicznych, psychologicznych oraz od relacji z partnerem.


Czynniki wystąpienia depresji poporodowej:


- Wcześniejsze występowanie depresji, rozdrażnienia, ataków paniki, obsesyjnych myśli lub zachowań, obłęd.
- Występowanie depresji u członków rodziny (matki, siostry, ojca itp).
- Konflikty z partnerem.
- Niska pewność siebie, brak wiary w siebie jako rodzica.
- Zachowywanie się jak dziecko, niedorozwój, niepełnosprawność.
- Samotny rodzic lub partner daleko od domu.
- Brak wsparcia ze strony partnera.
- Syndrom superkobiety.
- Przemoc psychiczna wobec ciężarnej.
- Ryzyko hormonalne (problemy z tarczycą, zaburzenia równowagi, zespół napięcia miesiączkowego).
- Brak pracy lub niskie zarobki, brak pomocy ze strony rodziny i pomocy socjalnej.
- Przyjmowanie leków.
- Śmierć któregoś z rodziców w dzieciństwie lub w wieku dojrzewania.
- Przyzwyczajenie do spędzania większości czasu poza domem.

Dopadlo mnie okolo 2 miesiace po porodzie , na poczatku nie zdawalam sobie sprawy z tego ze jest to depresja. W 4 miesiace po porodzie udalam sie do lekarza ktory stwierdzil depresje i przepisal mi antydepresanty.Bralam je do czasu az dowiedzialam sie o kolejnej ciazy , i teraz od 13 tygodnia zaczelam brac innego rodzaju antydepresanty ( bezpieczne dla dzieciatka ) :) I czuje sie o niebo lepiej :)

Jestem w grupie ryzyka i co dalej?


Istnieje wiele rzeczy, które możesz zrobić aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia depresji poporodowej. Poniżej kilka podstawowych zasad:


Dbaj o siebie


Przede wszystkim pamiętaj, aby o siebie dbać. Rób sobie przerwy, dużo odpoczywaj, przyjmuj pomoc innych i dobrze się odżywiaj. Zwykle po porodzie kobiety są tak zaabsorbowane dzieckiem, że zapominają całkowicie o sobie. Jeśli będziesz więcej o siebie dbać to będzie ci również łatwiej zajmować się dzieckiem.


Bądź realistką


Unikaj dużych zmian w życiu. Nie szukaj teraz nowej pracy ani nie biegaj na miesiąc przed porodem po całym mieście za nowym domem czy mieszkaniem. Jeśli już musisz zrobić takie rzeczy to na samym początku ciąży


Zorganizuj sobie pomoc


Napisz sobie na kartce listę wszystkich rzeczy, które trzeba zrobić. Jak ktoś zadzwoni i zapyta czy mógłby ci pomóc, bez wahania weź kartkę i przeczytaj którąś z pozycji. Ludzie na prawdę chcą ci teraz pomóc, więc wykorzystaj ich dobre chęci.

Znajdź kogoś do rozmowy


Idź przed porodem do specjalisty lub przyjaciółki, która ma już dziecko i porozmawiaj z nią o swoich obawach. Pomoże ci ona odpowiedzieć na trudne pytania, nawet te niezwiązane z porodem i dzieckiem




Porozmawiaj ze swoim partnerem


Powiedz mu jak się czujesz i że możesz mieć depresję poporodową. Poproś go o wsparcie oraz zrozumienie. Im więcej miłości twój partner będzie ci okazywać, tym mniejsze prawdopodobieństwo depresji poporodowej.


Kiedy szukać pomocy:


- Kiedy objawy depresji trwają dłużej niż 2-3 tygodnie.
- Kiedy nie pomaga rozmowa z innymi.
- Kiedy masz duże trudności w codziennym życiu.