Kochana, jak moja mama przegrała walkę z rakiem w 2007roku(miałam wtedy 16 lat) nie mogłam się pozbierać. Psycholodzy, psychiatrzy, psychotropy i inne uspokajacze. Z czasem ból będzie mniejszy, a rana lekko się zagoi. Musisz czekać, bo nic innego nie zostało. Spróbuj nie smucić się zbytnio przy dziecku, chociaż jak będziesz udawać to na pewno to wyczuje.
Trzymaj się :*

I ja się nie zgadzam z tym, że czas leczy rany. Nie w przypadku straty bliskiej osoby- czas tylko ZALECZA

po ciąży łatwo płącze :( od razu wracają wspomnienia o moim dziadku. Nie duś niczego w sobie tylko płacz. Nie ma nic gorszego niż tłumione uczucia. Jeśli będziesz to trzymać w sobie to Cię to wykończy. Rozmawiaj z kimś na ten temat(z meżem) to pomaga. Powodzenia i trzymaj się kochana :*

na poczatku roku zmarl moj dziadek :( bardzo to przezylam .. nie moglam w to uwierzyc ze juz go z nami nie ma ;( chorowal od kilku lat i nagle odszedl ;/ mieszkali z babcia z moimi rodzicami i za kazdym razem jestesmy u rodzicow i idziemy do babci to tak dziwnie sie czuje bo czegos mi brakuje.. dziadka :( zawsze bedziemy go pamietac jak zartowal i byl usmiechniety :) uwielbial sie bawic z Moim Synkiem :)

wspolczuje ewunia...
musisz sie skupic na dziecku, domyslam sie ze jest ciezko ale synek cie bardzo potrzebuje

ja rowniez nie zgadzam sie ze stwierdzeniem ze czas leczy rany. Moj tata nie zyje juz pare ladnych lat. Do tej pory nie moge ogladac jego zdj. bo dlugo potem nie moge dosc do siebie.
Gy bylam w PL w grudniu na swieta rodzina go wspominala, a ja zastanawialam sie tylko jak mam wyplatac sie z tej rozmowy i zniknac :/
Wiem, ze to nie dobrze uciekac od takich rozmow, ale ja naprawe w takim momencie nie umiem wydusic z siebie slowa.

Jak sobie pomoc? Chyba nie ma na to wlasciwej recepty. Swoje trzeba przecierpiec i wyplakac. Niestety.