Niestety, teraz żałuję że odpuściłam pewne sprawy

Zwolnilam tempo i zaczęłam bardziej o siebie dbać, ale nadal uważam, że ciąża to nie choroba i dlatego do 9 miesiąca byłam aktywna-gotowalam, sprzątalam itp.

Byłam juz mezatka 4 lata więc to moje zycie było juz poukładane i takie "domowe" więc nie miałam z tego zwalniac i odpuszczać. Sa jeszcze rzeczy które chciałbym zrobić, ale rodzicielstwo czy slub tego nie wykluczają. 

Nie bedę kłamać, że nie zmieniłam stylu bo ciąza to nie choroba.

Była dłuuugo wyczekiwana, bardzo chciana, więc zwolniłam, oszczędzałam się, dbałam o siebie, pozwalałam się rozpieszczać męzowi itp :)

Ocywiście nie leżałam plackiem, ale mocno zmieniłam swoje życie na te 9 miesięcy.

Wszystko w granicach zdrowego rozsądku,ale stwierdzenie "ciąża to nie choroba" działa na mnie jak plachta na byka.Zwłaszcza od kogoś kto nie przeżył poronienia.Oczywiście nie mowie tu o tzw "świetych krowach" które leżą plackiem i kubka nie umyja bo są w ciąży. Co prawda nie byłam zmuszona zmieniać swojego życia na maxa ale odpuscilam sobie pewne rzeczy,nie chodzę sama na duże zakupy (załatwia to raczej mój mąż albo razem),nie dzwigam mojego syna,jak się źle czuje to się do tego przyznaje i odpoczywam a nię zgrywam cwaniaka a w nocy no spa się faszeruje ;) Teraz jestem odpowiedzialna nie tylko za siebie wiec musze to brać pod uwagę :)

Ale zależy w której ciąży , w trzeciej to nawet zgrzewke wody zdarzyło mi się podnieść i nic . Nie ma zmiłuj jak się ma więcej dzieci .

ale nie dlatego ze "ciąża to nie choroba " nie lubie zreszta tego określenie, tylko dlatego że nie miałam jak zmienić

Przestalam pic cole ograniczylam kawe. Ograniczylam "smieciowe" jedzenie. Gdy mnie cos bolalo nie bralam przeciwbolowych lekow. Dbalam o siebie ale bez przesady

Raczej normalnie sie zachowuje , moze worków stukilowych nie nosze ;) ale też nie leże plackiem cały dzień ;) tylko normalnie sprzatam , gotuje itd. 

Latałam całą ciążę i wszystko robiłam :) A że mieszkam na wsi to było co robić :)