Witaj ,ja też jestem nowa ,spodziewam się pierwszego dzidziusia ,mam 28 lat,ale myślę że w każdym wieku  oczekiwanie na dziecko jest wielkim przeżyciem.Moja mama urodziła mojego brata jak miała 42 lata ,jak się dowiedziałam o ciąży jej to byłam w szoku i wcale się nie cieszyłam,bałam się o zdrowie mamy i czy dziecko będzie zdrowe,mój brat się urodził śliczny i zdrowy ,teraz ma 12 lat i jest super bratem .Ja i mój starszy brat mamy już swoje rodzinyn i nie mieszkamy już z mamą ,ale ona ma radość i nie jest sama bo ma mojego młodszego brata ,a i ja jestem spokojniejsza ,a mój brat ,niedługo będzie wujkiem dla mojego maluszka.Więc życzę powodzenia i dużo radości z oczekiwaniu na maluszka.

Bardzo Ci dziękuję,podtrzymałaś mnie na duchu...

Ja mam również 28 lat i jestem w pierwszej ciąży. Ogólnie z mężem po ślubie nie używaliśmy zabezpieczeń ale nie do końca chcieliśmy dziecko. Na tak do końca zaplanowale pewnie bym czekała do 35 roku życia. Myśle, że będąc w tym wieku zawsze ma się te plusy jak własne mieszkanie, dobrą pozycje zawodową i tp, a równie cieszy macieżyństwo jak młodsze mamy (a może i bardziej) jednak ja bym się chyba trochę bała pierwszej ciaży w tym wieku ze względu na komplikacje ale jeśli u Ciebie się nie pojawiły to super i nie sądze żeby było czym się przejmowac.

myślę że to zupełnie normalne-szczególnie w dzisiejszych czasach gdzie coraz ciężej wcześniej zdecydować sie na maluszka (niestabilna sytuacja finansowa) a w tym wiku człowiek ma wszystko-no pewnie prawie wszystko:)-poukładane. I najwazniejsze dzisiejsza medycyna jest dosyć rozwinięta więc kobieta ma doskonałą opieke prenatalną. Pozdrawiam i życzę poodzenia

Społeczeństwo dużej żyje węc wiele spraw się zmieniło i rozeszło w czasie i coraz więcej kobiet z decyzją o dzidziusiu zwleka z czasem. Jeśli jest to świadomoa decyzja to jest napewno myślę łatwiej gdyż wszystko mamy poukładane. Najważniejsze jest samopoczucie i .. miłośĆ:) ja też trochę czekałam z decyzją ale na 2 dziecko i zawsze było za wcześnie, aż przyszedł ten moment i wiem ze nasze poukładane życie przewróci się do góry nogami, ale czyż nie warto:))) Mam 32 lata i jestem baaardzo szczęśliwa. Pozdrawiam

Bardzo Wam dziękuję kochane :) To nie jest moja pierwsza ciąża.Mam dwóch zdrowych synów (15 i 8 lat)Właściwie to nie myślałam już o kolejnym dziecku,zaczęło się tak,że mój mąż mnie bardzo namawiał,pomyślałam czemu nie?Mamy dom,stabilizację finansową,kochamy się bardziej niż w dniu ślubu...Zaszłam w ciąże i w 8 tyg.poroniłam.To była tragedia...Obwiniałam siebie,mój mąż widział jak cierpię,zrobiłam badania i okazało się,że zaraziłam się toxoplazmozą...To było w kwietniu zeszłego roku,od tamtej pory ciągle myślę o dziecku...Moje koleżanki,kuzynki są w ciąży,ten temat ciągle wraca...Zrobiłam wszystkie badania,ponoć teraz nie ma przeciwskażań,a jednak została pewna obawa.Jednak mimo wszystko chyba najbardziej boję się tego,że jestem za stara...

Pozdrawiam gorąco

Ja mam dwie znajome w pracy: jedna urodzila pierwsze dziecko w wieku 35 lat, potem kolejna dwójkę co 4 lata - razem trzech super chłopców, a druga trzecią córkę w wieku 44 lat. Wszyskie dzieciaczki są kochane i zdrowe. U Ciebie będzie tak samo :) Pozdrawiam :))))

Wielkie dzięki,poczułam się zdecydowanie lepiej :) Powiem Wam,że jeszcze jakiś czas temu wcale nie czułam się staro,ale... Moja koleżanka ma 35 lat,jest w ciąży, to będzie jej pierwsze dziecko,nie planowała tej ciąży i na początku trochę się przejęła,bo ma problemy ze zdrowiem.Natychmiast poszła do ginekologa żeby zadbać o swoje dziecko i miała rozmowę z położną,która wyglądała mniej więcej tak:" Jak mogła Pani zaplanować ciążę w tym wieku??? Jak sobie pani wyobraża wychowanie tego dziecka,przecież jak ono będzie miało 20 lat,to Pani będzie już miała prawie 60..."Jak mi to opowiadała,to nie mogłam uwierzyć,że w naszych czasach jest coś takiego możliwe.Właśnie wtedy,pierwszy raz w życiu poczułam się staro...

Pozdrawiam Was gorąco :)

Mnie mama tez urodzila w wieku 35 lat...a mojego męża w wieku 37..

Witaj! mojego Kubę urodziłam mając 30 na karku. Bałam się owszem bo większość moich koleżanek już była mamą a ja dopiero nią zostawałam. By sie trochę uspokoić i czuć pewnie, że z dzieckiem jest wszystko dobrze zdecydowałam się na badania genetyczne i przesiewowe w trakcie ciąży. I powiem szczerze, że uspokoiły mnie i to bardzo. Teraz znowu jestem w ciąży i ponownie zdecydowałam się na badania by poczuć spokój w swojej głowie.

Nie czuję się staro wręcz przeciwnie dojrzale!