Moj odkad jestsmy malzenstwem czyli 9 lat wyjezdza ciagle tzn 2 tygodnie w trasie.,zjezdza na dzien,max 2dni i znowu na 2 tyg w trase....mamy dwojke dziei,syn 8 lat,corka pol roku tak wiec sama praktycznie je wychowuje......i nie narzekam,bo co to da....inaczej zęby w sciane...

Cześć! Jestem w takiej samej sytuacji... Też jest mi smutno. Mój mąż pracuje w Norwegii. Nie dawno odprowadzałam go na samolot i to był okropny dzień :-( Ale po mniej więcej tygodniu powoli zaczynam się przyzwyczajać do sytuacji. Nie mamy innego wyjścia. Tak musi być, a nie zanosi się na to żeby miało się coś poprawić w tym kraju na lepsze.Mamy jeszcze 4 letnią córcię i dla niej staram się "trzymać fason", żeby jak najmniej odczuła nieobecność ukochanego tatusia. Mój mąż też przyjedzie dopiero na poród, jeśli zdąży. Pewnie takich jak my w całej Polsce jest mnóstwo. Pocieszające jest to, że jest taka możliwość wyjazdu za granicę, bo jak patrzę na niektóre rodziny, gdzie oboje potracili pracę, a tu dwoje, troje dzieci,rachunki, itd. to nie wiem co byłoby gdyby nie było takiej opcji. Zaciskam zęby, wycieram oczy i czekam. Bo podobno "męska rzecz być daleko a kobieca wiernie czekać". ;-) Trzymaj się cieplutko, Pozdrawiam.

mangoo ma rację.. Dasz radę,musisz :)

Ja może nie mam identycznej sytuacji że aż na taki długi okres.. mój narzeczony od pon do piatku jest w pracy a ze mna tylko na weekendy i to tez nie wszystkie bo nieraz delegacja sie przedłuza.... czasami jest mi smutno ale w naszej miescinnie trudno o godziwa place...jakos sie juz przyzwyczaiłan.. choć lubię go miec przy sobie:)