Jakbym mieszkała u niego i uslyszala, że mam się wynosić to bym to zrobiła. Zakonczylabym rozmowę , spakowała siebie i dziecko i tyle.

A moze byście spróbowali póśc na terapię dla par? Oczywiscie ciężko go bedzie namowić, ale musisz mu jasno i spokojnie wytlumaczyć ze to jest byc moze jedyna szansa zeby uratowac waszą RODZINĘ. Czy sa w waszym zwiazku w ogole jeszcze jakies pozytywy o ktore warto walczyć, czy tylko dziecko i wpomnienia cie przy nim trzymają?

Nie wiem...jestem tak rozkojarzona ze nie wiem... mozna powiedziec ze przez te 6lat bycia razem to ja caly czas walczylam o nas.. i juz chyba nie mam sily bo nie widze zeby on sie staral. Sa dobre chwile ale czasem a nie prawie zawsze.. nie trzymamy wspolnej strony w prawie niczym... jest mi teraz ciezko cokolwiek powiedziec. Nie jestem obiektywna

To moze najpierw pojdz sama do psychologa, porozmawiac, chyba musisz najpierw sama dojśc do tego gdzie aktualnie jesteś, a potem wyciagać wnioski i konsekwencje.

Ciężka sprawa... znam to niestety... co prawda my jesteśmy razem 4 lata, było wiele momentów że chciałam odejść, trzymał mnie przy nim tylko fakt, że nie miałam gdzie iść. Po czasie włączyła się pewna obojętność... i jakoś wtedy trochę się polepszyło, kiedy przestałam tak przejmować się wszystkim. Postawiłam pewne sprawy jasno i nie dyskutowałam. Powiedziałam, co musi się zmienić żeby było między nami dobrze, reszta należała do niego. No i stopniowo... jest coraz lepiej. Wam też tego życzę. Może to tylko chwilowy kryzys? Zdarza się bardzo wielu parom...

My z mezem jestesmy krotko razem bo dopiero 3,5 roku sie znamy.. Jakby nie bylo bylo u nas burzliwe wrecz bardzo myslelismy oboje ze to bedziexkoniec bo oboje nie wytrzymywalismy presji glownie przez to jaki byl naszxsynek...ciagly placz jego i pretensje do siebie nawzajem plus problemy innego typu. . juz bylo zle ale zaczelismy rozmawiac i wurzucac. Co nas boli. Ale przedewszystkim gadac...obojetnosc w pewnym stopniu tez byla... Ja napewno zapytalabym jak sprawa wuglada z jego strony czego oczekuje czy jesZcze cos czuje... Unas duzo zmienilad ruga ciaza naprawde pomimo jeszcze klotni na poczatku z moesiaca ba miesiac bylo lepiej... Jest lepiej inaczej juz podchodImy do siebie... Moze napisz do niego list dlugo przemyslanylis t.... Jesli nie u.iesz sie otworzyc..wrwcz mu go popros zeby przeczytal i odpisal lub powiedzial co o tym mysli..nie boj sie tego bo gorsza jest nie pewnosc...przynajmniej ja jestem osoba ktora woli jasne sytuacje... Powodzenia bedzie dobrze;* ps. Wierze ze ciaza tez ma wplyw na nasze nastroje ja dlugo mialam dola na poczatku zanim sobie to jakos poukladalaam...

Popieram agawitę. Ja też bym radziła udać się na terapię. Idź na początku sama, a psycholog sam powie Ci kiedy jest ten dobry moment, żeby przyprowadzić partnera. Musicie tylko oczywiście oboje chcieć się dogadać, bo jeśli jedna osoba walczy, a druga czeka, aż będzie już ok to to niestety nie będzie miało sensu.

Powodzenia życzę i dużo wytrwałości i spokoju, bo to teraz najważniejsze dla tej małej istotki pod Twoim serduszkiem i dla szkraba, który już jest z Wami :)