Doszłam do sniosku że dzieje się tak, ponieważ wiele kobiet chce w ten sposób zaznaczyć, pokazać, udowodnić wszystkim w koło, jak to one bardzo się namęczyły podaczs tego cięzkiego okresu porodu. Szukają współczucia? Poparcia? Użalania się nad nimi samymi? No przyznajcie że musi coś w tym być.

Tak sobie ostatnio o tym wszystkim rozmyślałam analizując wypowiedzi wszystkich moich dzieciatych już koleżanek, i wpadłam na pomysł, jak skutecznie sprawdzić swoją teorię.

Przy kolejnej wizycie u mojej znajomej, która niedawno urodziłą swojego 3 tyg synka, znów poruszyłam wczoraj temat porodu. Wcześniej naopowiadała mi niestworzonych rzeczy, jakiego to ona miała pecha, jak się namęczyła. I gadka zaczeła sie tak samo jak poprzednim razem, same złe i diabelnie nieprzyjemne rzeczy, ledwo do przeżycia! 

Podeszłam ją z innej strony i jednak próbowałam powyciągać pozytywne wnioski z jej dramaturgicznych wypowiedzi. A jednka się dało i koleżanka przyznała, że jednak nie było tak źle. :) jest to wszystko do przeżycia, nawet poród siłami natury i bez znieczulenia. Na sam koniec stwierdziła że wolała się pomęczyć z bez znieczulenia z mocniejszymi bólami przez 4 godzinki i mieć wszystko już za sobą, niż jakby miała siezieć na porodówce dłużej:) A okres połogu jednak szybko się skończył, i krocze tak mocno nie bolało jak sikała pod prysznicem, a na zaparcia są jednak sposoby, wystarczy przejść się do apteki i kupić specjalny środek za 11€.

Wiecie co wam powiem na koniec? 

Ja już wyluzowałam, i naprawdę traktuję takie jęczenie tych wszystkich bab z przymrużeniem oka, no chyba że ma to odbicie na stronę psychiczną, i dlatego może ktoś sobie z czymś nie radzi. Ale te wszystkie czarne opowieści jak to nie bolało, nawet znalazłąm jedną laskę która w blogu napisała że chciała sobie odebrać zycie bo tak traumatyczny był poród i tak zły!.. Mniejsza, wracając do wypowiedzi mojej, to wyluzowałam i pieprzę już te wszystkie opowieści. Traktuję je z przymrużeniem oka już. Bo przecież my wszystkie zostałyśmy stworzone do tego aby wydawać potomstwo. Wiem że będzie bolało, ale wszystko jest do przeżycia, bez przesady...

To tyle. Pozdrawiam!

Aaa. no a wyżej moje zdjęcie aktualne z 39 tygonia i 4 dni. Strasznie wyglądam i jeszcze gorzej się czuję (oczywiście jeśli chodzi o wygląd) Przestałam wierzyć już w to że keidykolwiek będę atrakcyjnie wyglądała i że kidyś wrócę do swoich 52 kg przy wzroście 170cm...  Ach... Aż odechciewa się wszystkiego.