Chciałam tutaj opisać swój poród..i tak po krótce to zrobię :) Szczerze - nie było zbyt ciekawie...po 24 godzinach skurczy podano mi oxy które sprawiły, że moje krzyki na sali porodowej słyszał chyba cały szpital a mama razem z dwójką moich przyjaciół którzy czekali w pokoju odwiedzin to potwierdzili :P (tylko ja rodziłam w tym czasie ;p) Ah, podali mi 3 dawki oxów które nic nie dały, spotęgowąły tylko skurcze, a rozwarcie nie postępowało. Kucałam, kładłam się, skakałam  na piłce, brałam trzy razy prysznic - nic to nie dało :P jedynie kucanie jako tako dawało mi ulgę. No i obecność mojego kochanego męża oraz złota położna bez której nie dałabym chyba rady urodzić... Naprawde, to co doceniam w moim porodzie to personel który odbierał mój poród. Dużo mi pomogli. No ale do rzeczy - jako, że ani oxy nie zadziałały, ani zastrzyki powodujące rozwarcie zdecydowali się po 6 godzinach tych męk podać mi jakiś lek przeciwbólowy który mnie tak ogłupił, że nie wiedziałam gdzie się znajduję, chyba nawet w tym czasie zasnęłam i coś mi się śniło! Ból zniknął tylko jakoś tak dziwnie się czułam, jak na haju. I po jakiejś godzinie jak nie przyszły skurcze parte  (ktore o dziwo były ulgą w porównaniu do skurczy, które miałam po oxach!), jak nie trzasło nagle rozwarcie na pełne 10cm!! Cud, bo już się przymierzali do cesarki, ale zaczynam rodzić i po półtorej godzinie parcia miałam już swoją córeczkę na rękach. Boże, nawet nie miałam sił płakać, tylko krzyczyę do mojego mężusia - Łukasz, Łukasz, udało się, mamy śliczną córeczkę. A malutka, miauknęła tylko i nic nie płakała, jak by była zdziwiona że już jest na świecie

Pomimo, że poród to bolesne doświadczenie to był niezwykłą chwilą w moim życiu. Szczególnie magiczna chwila to ta, kiedy matka dostaje w swe ręcę swój skarb ktory nosiła 9 miesiecy pod sercem :)

Kocham Cię Córeczko :* (uległam prośbom męża...ma na imię Marysia :))

Bycie matką to wspaniałe uczuc ie