Daja kochana. Przykro mi bardzo, że nie masz relacji z mamą. Niestety nie raz nie ma się wpływu na to jacy są rodzice. Można jedynie nauczyć się radzić sobie bez nich. Hoc wierzę, że to trudne moja mama wiem że mnie kicha, ale nigdy mnie nie rozumiała, dorastalam w takim duchu, że moje problemy nigdy nie były dla niej problemami, teraz nawet kiedy 3 raz poronilam, to mówi, że jak po tygodniu płacze i mam smutek to uzalam się nad sobą i mam się wziąść w garść, bo pielęgnuje to w soboe co złe. Wiem że mnie kocha, ale nie mam w niej oparcia. Tata pił pierwsze 15 lat mojego życia, był w domu terror i agresja, i potem niestety mama zapłaciła za to silna nerwica jak ja i siostry. Przez ostatnie lata to ja ją wspieram wiecznie. Nawet kiedy poronilam, na II dzień dzwoniła i opowiadała jak jej brakuje przyjaciółki, i że z kimś tam się poklocila. To mega boli chwilami... Dużo by pisać :(( ale wiem że nie zmienię tego. Jestem wierząca, modlę się o nią, o ojca który już nie pije, ale nie mam z nim zbyt bliskiej relacji, nie umiem, trudno zbudować coś jako 16 latka, gdzie we mnie często wciąż strach i lęk z dzieciństwa... Mogę się tylko modlić, abym umiała ich kochać takimi jakimi są, i przede wszystkim nie popełnić ich błędów... :(

Dobrze powiedziane. Ja niestety albo stety jestem troche inna. Nie odbuduje relacji z matka. Dla mnie taki czlowiek nie zasluguje na miano "mamy" dla mnie dzieci sa swiete nie pozwole im nigdy zrobic krzywdy nawet jakby sie pogubily. Dlatego ludzi ktorzy nas krzywdzili zostali usunieci z naszego zycia