o pierwsze niektóre dzieci same rodzą się z umiejętnoscią zasypiania, inne dochodzą do tego w jakimś wieku, różym u rożnych dzieci i należałoby do tego wieku doczekac, by zasypanie nie kojarzyło się dziecku z męczarnią, by nie wyło pozostawione samo sobie, by tej mamy nie wołało..
Po drugie można nauczyc dziecko zasypiania bez piersi w buzi, ale nadal będąc przy nim. Są różne metody i wspomagacze. Też co innego jeśli dziecko płacze, ale jesteś obok.

Też nie jestem za tym, żeby dziecko było ciapą, która nie potrafi wkoło siebie niczego zrobic dosłownie, niczego się samo nie domyśli itd. ALE wiem, że na wszystko jest pora wtedy, kiedydziecko jest samo gotowe i my to widzimy, to da się zauważyc.
Roczne czy nawet dwuletni dziecko prawdopodobnie nie rozumie czemu nagle jego świat tak bardzo się zmienia, czemu musi płakac, czemu nikt nie pomaga, tak jak by ono tego chciało.
To tak samo jak dzieci uczą się załatwiania swoich potrzeb w różnym wieku, jedne są gotowe koło 1,5 roczku inne koło 3lat. I tak jest z każdą ważną umiejętnością.. Z resztśą po co robic coś na siłę i w nerwach, jeśli lepiej poczekac i z pół roku i wtedy może pójśc gładko i miło? ;)
A dziecko może się wypłakc, jesli inne sposoby zawiodły i nie da się mu pomóc, jednak trzeba byc obok i nadal wspierac. Tak myślę.