Witajcie, musiały minąż aż 2 miesiace bym mogła podzielic sie z Wami opisem tego co towarzyszylo przyjsciu na swiat Oliwki. Wczesniej nie miałam siły i chciałam o tym jak najszybciej zapomniec, dzis jestem w stanie juz o tym pomyslec. 

Zaczeło sie, ze w nocy z 4 na 5 marca całą noc miałam mocne skurcze, 5 marca stawiłam sie do szpitala, ze skierowaniem na ginekologie na obserwacje przed cc zaplanowanym na 7 marca. Mój lekarz prowadzacy zbadał mnie i stwierdzil, ze wszystko pozamykane, ale widac ze juz do porodu bo byłam opuchnieta. Robili ktg, ale wychodzily slabe skurcze, a ja czulam sie jakby mialo mnie za chwile rozerwac. 6 marca popoludniu odszedl mi czop sluzowy, a skurcze byly coraz slabsze. 7 marca zgodnie z planem poszłam na poloznictwo prosto na stół operacyjny. O 9:45 wyciągnęli Malutką, była różowiutka, miała długie czarne włoski, podobna do męża. Pokazali na chwilke, pocałowałam te malutkie stópki i zabrali ją. Lekarz mi oznajmil, ze Mała waży 2400, ale jest zdrowa i ze byla owinieta 2 razy pępowiną wokół szyjki i raz wokół nóżki. Byłam przerazona jak to uslyszałam, ale stwierdziłam, ze pewnie zartuje. Po zszyciu polozyli mnie na sali a Małą zarali na noworodki. Lezałam tam od ok 10:15  i az do 19 nie wiedziałam co sie dzieje z moim dzieckiem, nie moglam sie ruszac, nie mowiac nic o chodzeniu, a nikt mi nic nie powiedział na temat Małej. Dopiero o 19 przyszła lekarka i powiedziala ze Mala jest w inkubatorze, bo nie trzyma ciepła. Na drugi dzien okazalo sie, ze ma zapalenie płuc. Ściagałam mleko co 2-3 godziny i nosiłam małej, w nocy również. Lekarze twierdzili, ze Mała ma problem z jedzeniem, ze sie krztusi, dławi i sinieje. Podejrzewali wade serca. Była na konsultacji u kardiologa, wozili ja karetka do innego miasta bo u nas nie ma takiego specjalisty, sama jezdzila z lekarzami, a ja zostałam na pooznictwie. Na szczescie wyszlo wszystko w porzadku. Codziennie płakałam, to był najgorszy okres w moim życiu, nie wiedziałam co sie dzieje z moim dzieckiem, lekarze nic nie chcieli mowic, a jesli juz mowili to kazdy co innego. Oparcie miałam głównie w rodzicach, mąż starał sie mi pomoc, ale jkaos tak mu to nie wychodzilo. Podejrzewali u Małej zarazenie paciorkowcem, sepse, ale wyszlo w badaniach ze jest w porzadku. 2 tygodnie Mała była na antybiotykach. Mijaly tygodnie a ja nie mogłam jej nawet przytulic. Pierwszy raz na rekach miałam ja dopiero po ok 2 tyg. Dopiero gdy pani ordynator wróciła z urlopu zajela sie Mała, zleciła wiecej badan, pozwolila przystawic Małą do piersi, a ta pieknie ssała i nie dusila sie nie szarzala, bylo ok. Wybłagałam ją, zeby dała mi ja na salę, najpierw na 2 godziny, potem na cały dzien a potem juz byla ze mna na sali na stale. Jesli chodzi o jedzenie z butli, co karmily ja polozne, dopiero pod koniec gapnełam sie, ze smoczek ktorym ja karmily mial 3 duze dziurki-oni zalewali ja tym mlekiem, a ona taka malutka nie nadarzała jesc. Według badan, wygladu, wagi Oliwka jest wczesniaczkiem, nie wiem jakim cudem, bo wiem kiedy miałam miesiaczke, poza tym robilam badanie z krwi beta hcg i wyszlo ze wszystko sie zgadza. wyszłysmy do domu po 3 tygodniach, czyli 26 marca. Tydzien bylo super, Malutka byla grzeczna, jadla i spała, az gdy skonczyla równe 4 tyg zaczely sie .... kolki! No i walczymy dalej, choc jest juz coraz lepiej :) 

Tym, które wytrwały do końca gratuluję i dziekuje :)

Dodam jeszcze, ze ginekolog powiedzial po wszystkiemu, ze naprawde byla tak poowijana pepowina i przy porodzie naturalnym mogłaby sie udusic, jakby nie zdarzyli zrobic cc.