Już w szpitalu miałam dosyć tych wszystkich pierdolonych igieł. A to wenflon do oxytocyny, a to kolejny do płynów podczas cesarki (kompletnie nieprzydatny bo tylko ręka puchła więc podłączyli pod poprzedni) a to pobranie krwi co dziennie, a to kolejny wenflon bo poprzedni już nie funkcjonował, później kolejny żeby krew pobrać bo już żyły nie chcą dawać, to kolejny do transfuzji, i jeszcze pobranie krwi z tętnicy na nadgarstku, no ja pierdole, i jeszcze sama sie mam kłuć kolejne dwa tygodnie w brzuch. Mam dość, robie sobie zastrzyki na te piepszone zakrzepy codziennie wieczorem, i kiedy przychodzi czas na kolejny zastrzyk to aż mi się płakać chce. Nie chcę ich, nie cierpie tego, nie cierpie tego jak to szczypie, i w dodatku sama to sobie robie, no kurde, wnet jak masochizm. W dodatku ostatnio zamiast dać mi zastrzyki na nie całe 3 tygodnie, bo tyle w tedy potrzebowałam, to mi gościówa w recepji wypisała receptę na 40 zastrzyków! Pizda głupia. Jak mi dali te kartoniki ze strzykawkami to myślałam że nie wyrobie jak zobaczyłam jak ich dużo. Mam nadzieje że jak pójdę do lekarza na wizyte kontrolną i mu przedstawie sytuacje to wezmą nadmiar z powrotem, bo się chyba załamie jak będę musiała je brać przez 3 tygodnie dłużej. No nic, jeszcze 'tylko' 12 i koniec, chociaż chciałabym już móc mieć na nie wyjebane... Jeszcze troche i mi na brzuchu zabraknie miejsca między rozstępami...

A skoro już o rozstempach mowa, to mój brzuch (który swoją drogą można teraz opisac po prostu jako 'zwis') cały w kreseczki, nie przeszkadza mi tak bardzo jak moje nogi. Moje niegdyś piękne nogi teraz całe w rozstempach, na udach i na łydkach. Aż mi sie czasem płakać chce jak na nie patrze... Mam nadzieje że jak zaczne ję opalać to będzie to wyglądało o wiele lepiej.

PS. Sorki że tak narzekam, ale gdzieś trzeba wszystko z siebie wyrzucić