No to nie tylko u mnie jest tak "zajebiscie". Nie pociesze cie bo u mnie tez wojna non stop. Mam synka 4.5 roku i 15 miesiecy i stale tylko siedzę w domu gotuje sprzatam i stale jest wszystko zle. Ehh. Moze docenia nas kiedyś jak juz bedzie za pozno

Oj kochana. Masz typowa frustracje kobiety od wszystkiego której mąż nie docenia.. Znam to z autopsji. Niby w domu a robota się nie kończy, bez przerwy mąż coś wymaga, u mnie jeszcze tarczycowe chustawki, chory kręgosłup i ciągle jakieś bóle. Właściwie u nas ostatnio od kolejnego poronienia to ja czepiam się wciąż wszystkiego jestem mega sfrustrowana i nerwowa, choć w głębi serca kocham to moje życie, i dziękuję Bogu za córeczkę, męża, ale niestety tak to jest HALUNIA że często zwykła codzienność nas przerasta, i nie umiemy widzieć w kolorach, przez to że rzeczywiście kiedy dzieci małe roboty jest zawsze pełno, człowiek nie ma czasu dla siebie, mężczyzna nawet kochający nie wiele rozumie, bo oni jednak niestety ograniczeni są dość. Tule cie mocno. Nie masz kiepskiego życia. Masz dzieci, możesz być mama co jest wielkim darem, spróbuj poświęcić sobie troszkę czasu i zrobić coś tylko dla siebie jeśli masz możliwość odprężyć się ;) i powodzenia w zmaganiach z trudnym mężem, może trzeba wyłożyć mu wszystko co Ci nie pasuje? Powodzenia kochana!

Współczuję mieć takiego trutnia w domu (bez urazy oczywiście). Jak masz faktycznie gdzie iść to odeszlabym może sie ogarnie a jak nie to jego strata. Niestety nie kazdy dorasta do roli glowy rodziny. A Ty nie jestes od obrabiania mu tyłka. A najgorsze że nie docenia Cię, wychowujesz mu dzieci.

Widzisz szoszanka, tylko że ja mu powtarzam od wielu miesięcy co mi nie pasuje, za każdym razem mówiąc to samo, a on dalej swoje. Co do przytlaczania. Tak wiem, i chciałam coś z tym zrobić, wyjść z nim gdzieś, sami we dwoje, już z siostrą się gadałam miesiąc prędzej że weźmie dziewczynki na noc, a on co? Nie, nigdzie nie pójdziemy, bo po co, na dyskotekę, najebać się i wydać kasę. W rezultacie siedzieliśmy w domu jak co dzień, a wystarczyłoby że by he zawiózł do mojej siostry i mieli byśmy wieczór dla siebie. Ale no bo po co. Zamiast tego była kłótnia w dzień, i wieczorem, i w ciągu dnia kilkakrotnie pytał czy chcę się rozstać o że może lepiej nam będzie osobno. A no i że miał wiele propozycji żeby mnie zostawić i być z kimś innym, ale jednak dalej że mną jest. Siostra zaprosiła mnie na imprezę do siebie w te sobotę, ale S się nie zgodził bo jego nie zaprosiła (jest poklocony z jej narzeczonym, i nawet ich nie lubi) i że nie, jemu się to nie podoba, jak chce sobie jechać to proszę bardzo ale dziewczynki mam zabrać ze sobą. Ale on w październiku jedzie na KSW do Dublina, ja znowu zostanę sama z dziewczynkami i to jest ok.

Matko ale maminsynka masz. On komletnie nie nadaje się do brania odpwiedzialnosci za osoby trzecie! Zachowuje się jak gówniarz w gimnazjum. Wcale sie ni dogadujecie i nigdy raczej nie udam wam sie stworzyc zdrowych relacji.

Haluniu jezeli przez 5 lat się nie dotraliscie ze soba w zwiazku to juz to sie nie zmieni nigdy. To co piszesz to niby błachostki ale powtarzane zbyt czesto staja sie powaznym problemem. Moze odwiedzcie poradnię małzenską?

Jejku czasem i u mnie jest podobnie tyle, że bardziej w kwestii prania , Nie mam pralki i piorę u mamy bo nie mam odpływu ani  gdzie jej postawić, do tego są taryfy ze miedzy 15-17 w ciągu tygodnia i weekendy taniej, wiec rzadko a jest nas 5 i ich 3 wiec prania sporo, i tak nie zawsze oni są w domu żebym mogła to pranie wstawić a nie zawsze i mnie się chce taszczyć ten kosz tam ... No nic do sedna o co się czepia  ? o to że mu nie piorę, jak przynosi pranie z pracy i wstawie to ze nie musiałaś, jak mu upierzesz  ze jeszcze nie uprane "bo przecież wisi na sznurku mokre" . Albo to że zamiast wrzucić do kosza wsadzi do szafki.... I oczekuje że jak wyjmie to będzie czyste... A sprzątanie, jak sprzątam, to po co ogarnij trochę, jak nie sprzątam to, może byś ruszyła dupe... a z  obiadem , hym przeważnie je, ale wystarczy że się o cos potniemy i już nie ruszy...

No co ty, on się na to w życiu nie zgodzi bo nie będzie obcym ludziom mówić co się dzieje u nas w związku. Po za tym według niego problemem jestem ja. Najbardziej denerwuje mnie fakt że on na początku w cale taki nie był jeśli chodzi o obowiązki domowe. I posprzątał, i ugotował. Z jednej strony chciałabym odejść a z drugiej boję się że sobie nie poradzę albo że będę tego żałować, bo w końcu nad związkiem trzeba pracować, no i cały czas mam nadzieję że może jednak zaraz się poprawi i będzie lepiej...

Przecież on na to wszystko w dupie. Mój też nic nie robił. Dwa pierwsze lata się żerliśmy. Nadal rzadko w domu coś robi ale mi się już nawet o to pretensji mieć nie chce. Traktuje mnie dobrze,pretensji o chuj wie co też już nie ma.

No widzisz, a mój za to ma pretensje non stop, zazwyczaj kilka razy dziennie. Ale sam nie potrafi pomóc w niczym.