Kochana nie możesz sie tak zadręczać.... dzidzia wszystko odczuwa każdy zły nastrój mamy udziela się też jej... także głowa do góry i musisz być silna bo masz dla kogo :*

Też czasem o tym myślę. Facet, niby kocha a nieraz zachowuje się jakby miał wszystko w czterech literach. To kocha czy nie? Kocha, ale w dupie po trochu też ma... Też nie rozumiem jak to jest, że oni potrafią odwrócić się plecami i udawać, że nic się nie stało a my siedzimy, płaczemy, rozmyślamy...

Hmmmmm....myśle że jesli to będzie syn to juz na tym etapie przerzucasz na niego odpowiedzialnośc za czyny ojca( bo chyba o niego w tym blogu chodzi?) Ma byc tym czym ojciec nie jest( lub jest w zbyt malym dla ciebie stopniu)- odpowiedzialny, slowny, pracowity...Niestety takie mysenie prowadzi czesto do klopotow, a nawet skutkow odwrotnych niz zamierzone... Oczywiscie nalezy dobrze wychowac dziecko, ale nie pod presja, ze ma byc inny, lepszy niz ojciec/ matka.

agawita- M - jest naprawde wspaniałym facetem, tylko problem polega na tym, że posiada wadę (przypisaną już chyba od urodzenia do wielu mężczyzn) , że ma podjeście "jakoś to będzie" i gdyby nie interwencja kobiet w wielu wypadkach to błahy problem potrafiłby zamienić się w ogromną katastrofę. I wiadomo, że nie da się wychować dziecka na tip top wg planu i założeń danego z rodziców. Jednak są rzeczy, które można "wyplewić" już za młodu. Stąd moje parcie na próbę ukazania mu jak ważna jest odpowiedzialność. Nie mam w zamiarach wytykać przy tym jego Ojca, np. "Spójrz na Ojca, on tak robi i widzisz co z tego przychodzi?!", w Ojcu chcę żeby widział to co najlepsze, bo wady wynajdzie sam. I we mnie i w Ojcu.

Oj mój też ma takie podejście i po prostu niczym absolutnie się nie przejmuje, a gdy ja już na skraju załamania płaczę z prawdziwej bezsilności - on się uśmiecha lub śmieje. To doprowadza mnie do jeszcze większego szału i upewnia, że jednak tkwię we wszystkim całkiem sama. To przytłaczające. Ale kiedy już problem minie lub minie [po prostu jakiś czas, to stwirdzam, że mój mąż i większośc facetów ma po prostu lepiej i sama chciałabym potafic nie myślec o problemach, tzn. nie przejmowac się nimi przesadnie. Faceci są lekkoduchami i jest im z tym dobrze, nie potafią się tak przejmowac, jak kobiety, ale właśnie zagłębiając się w to stwierzam, że to dobrze, bo co by było, jak by każdy panikował i płakał? Oni po prostu są inni i tacy już zostaną, co zapewne niejednokrotnie nas jeszcze bardziej wykończy, ale co zrobic..? Lecz ogólnie, to przeciez fajnie faceci są, co? ;)

Taki problem, to jednak wcale nie problem! ;)

Już niedlugo będziesz tulic synka i zobaczysz, że dużo rzeczy się zmieni.