Dziś tak jak Wam wspominałam w pytaniu, bardzo bardzo źle się czuje...trwa to już od kilku dni, ale dziś ból stał się nie do wytrzymania. Tyle tylko że działają na mnie tabletki przecibólowe ale przecież muszę je teraz ograniczać...Wszystkie doradziłyście mi Izbę Przyjęć i natychmiastową podróż tam. Ja jednak postanowiłam, że już jutro z rana będę chciała się udać do swojego lekarza prowadzącego. Dziś zwymiotowałam glukozę, miałam anulowane badanie, więc i tak mam się kontaktować z lekarzem w tej sprawie. Nie mogę jednak pojechać tam sama, bo panicznie się boję, że nie dam sobie rady w drodze, dziś podpierałam się o M w drodze powrotnej bo ledwo szłam, byłam bliska omdlenia... Nie mamy swojego samochodu więc zawsze czeka mnie podróż miejskim autobusem. I tu dochodzę do momentu, przez który lecą łzy na klawiaturę... Martwię się o Maleństwo, M wie jak dużo znaczy dla mnie to dziecko (dla Niego niby też tak duuuużo znaczy), widział w jakim byłam dziś i przez ostatnie dni stanie. Zawsze sądziłam, że mogę na Niego liczyć w sprawach swojego zdrowia. Wiedziałam, że jutro ma uczelnię, jakieś kolokwium, ale mimo to wspomniałam, że chcę jechać jutro do lekarza, ale on..." NIESTETY nie może"...zostaje tylko środa...  NIe mam z kim tam pojechać, w Krakowie jestem zupełnie samotna...
Jak jutro będę się czuła tak jak dziś to po prostu spróbuję sobie jakoś poradziać, w końcu będę wśród ludzi, zawsze ktoś zareaguje w razie potrzeby... Kolokwium ma poprawę, a z dzieckiem może być coś nie tak już teraz!.

Może jestem głupia, że przejmuję się takim zachowaniem aż tak bardzo, ale poczułam się po prostu jakby ktoś wbił mi nóż w plecy. Czuję się tak niewyobrażalnie samotna i bezsilna...; (((

https://www.youtube.com/watch?v=HBnHgX...