Dziś piękny dzień- Dziań Mamy. W tym roku może jeszcze nie, ale w przyszłym będzie to dla mnie podejrzewam, bardzo ważny dzień. W końcu kobieta, która zostaje Mamą przeżywa niesamowitą metamorfozę, dowiaduje się jak wiele potrafi i jak bardzo można kochać dosłownie kilka kilogramów, staje się lwicą, która broni nade wszystko swoje Maleństwo i jest w stanie poświęcić dla Niego wszystko, dlatego uważam, że chociaż w ten jeden jedyny dzień powinna odczuć, jak bardzo istatną postacią w życiu swojego dziecka jest, sądzę, że może być to ogromna dawka siły na kolejny rok. Już w tym roku mój M pięknie się zachował i kupił bombonierkę ze słodkim chłopczykiem, specjalnie przeznaczoną na ten szczególny dzień. Mimo, iż tak naprawdę jeszcze nie wiem co to znaczy być Mamą, gest ten zrodził we mnie niesamowite emocje. :) Ze wzruszeniem w oczach patrzę każdego dnia na pojawiające się zdjęcia ślicznych dzieciaczków (nawet mam już swoje ulubione typy, które stale śledzę :)) i odliczam dni kiedy i ja będę miała możliwość utulić swojego Synka. Pozostało mi do tego 10 tygodni.. dokładnie 10 wg encyklopedycznego założonego czasu trawnia ciąży, bo dziś dwójczeka ustąpiła miejsca trójeczce i mamy okrągłe 30 tygodni ciąży za sobą. Zadaję sobie pytanie jak mogło to tak szybko zlecieć. Z lękiem zastanawiam się czego jeszcze brakuje dla Synka, co już mam, czy byłabym w stanie już teraz w razie potrzeby przywitać na świecie, tak aby niczego mu ni brakowało. Przeglądam te maciupkie ciuszki i jak pomyślę, że większa część z nich i tak będzie za duża to rozczula mnie strasznie. Kremy, pieluszki, ubranka, płyny, obcinaczki, chusteczki iii....wiele wiele innych czeka. I ja czekam...i starsznie się boję. Coraz bardziej się boję jak to będzie. Chyba po prostu zaczynam panikować. Poród to myślenie czy w odpowiednim momencie pojawię się na porodówce, jak długo będę się męczyć zanim pojawią się parte, czy zrobię pod siebie, czy dam radę, czy przypadkiem nie skończy się cesarką... Boję się...i muszę się wreszcie z tym uporać...muszę walczyć z przerażeniem... skąd sięono nagle wzięło...?!Jestem na siebie o to zła...