Jestem coraz bardziej przerażona:( Byłam dzisiaj znowu na ktg w szpitalu - tak jak kazał mój gin. Powiedział, żebym przyszła jak najwcześniej, nawet o 6:00, bo później będzie duży ruch i znowu będę długo czekała. Więc byłam o tej 6:00, zresztą i tak nie mogłam spać, bo brzuch mnie pobolewał...

Na Izbie Przyjęć pani w rejestracji z oburzeniem stwierdziła, że tak rano się nie przyjeżdża, któż to widział o tej porze na ktg. Mówię, jej, że przepraszam, ale lekarz powiedział, żebym była jak najwcześniej, bo ostatnio przyszłam o 8:00 i czekałam do 11:00 na wynik. Ona na to: "Ale nie w niedzielę, trzeba było trochę pomyśleć." Już się nie odezwałam, ale przecież mój gin wyraźnie powiedział, że mam przyjechać w niedzielę, a do tego jak najwcześniej :(

Podłączyli mnie pod ktg praktycznie od razu, bo byłam pierwsza. Młody jeszcze spał, więc na wykresach nic się nie działo, tętno między 115 a 135. Zmiana boku spowodowała szaleństwo na "skurczowym" wykresie - dochodził do 100%, a młody nadal spał. Może po pół godziny badania pielęgniarka wróciła i poruszała mi brzuchem żeby obudzić małego. Nie wiem czy to coś dało, ale tak się złożyło, że po kilku minutach zaczął się ruszać, a tętno skoczyło :) Wykres dziś wyszedł strasznie długi, dwa razy taki jak ostatnio. Po badaniu miałam poczekać w poczekalni na wynik. Wyszłam (6:40), a nowych pacjentek nadal nie było. Usiadłam i czekałam tak do 7:50 (w międzyczasie przyszły dwie dziewczyny), aż ktoś mnie wreszcie zawołał po odbiór wyniku i karty ciąży. Weszłam do gabinetu gdzie siedział lekarz i pielęgniarka (?). Na dzień dobry usłyszałam, że tak rano ktg sie nie robi; że za wcześnie przyjechałam; że oni są zmęczeni po nocy; że zmiana o 8:00; że ktg działa od 7:30, a w niedzielę to nawet później; że o której bym nie przyjechała to i tak będę długo czekać; że o tej porze łatwo o jakieś błędy; że co innego gdybym była po terminie, ale na rutynowe ktg właściwie w ogóle nie powinnam do szpitala przyjeżdżać, bo tym sposobem blokuję kobiety które mają już skurcze i przeze mnie muszą czekać (no to mówię im, że z OM jestem już 14 dni po terminie - ale oni wypuścili to drugim uchem i nie skomentowali). 

KUR*A!!! Szczerze mówiąc miałam doła przez cały dzień przez tą wizytę w szpitalu. W dodatku nie dodzwoniłam się na położnictwo po mojego gina - nikt nie odbierał - więc się z nim nie widziałam dzisiaj i nie wiem kiedy kolejna wizyta i czy to w ogóle ma sens.

Po południu wracając od mamy popłakałam się, bo niedługo mija te 38 tygodni od koncepcji, a ja nie wiem jak i gdzie urodzę:( Nie chcę być traktowana jak ktoś kto przyszedł nie wiadomo po co i tylko przeszkadza innym w piciu kawki:( Chyba wyjdzie na to, że będę czekała ile mogę i w szpitalu pojawię się dopiero z rozwarciem na 8-10 cm, a potem wypiszę się jak tylko będę w stanie wstać o własnych siłach :(

Panicznie się boję i nie chcę rodzić, naprawdę:( :( :( Pociesza mnie tylko myśl, że być może oczekiwanie na najgorsze spowoduje, że rzeczywistość mile mnie zaskoczy. Oby.

I oby syn nie chciał rodzić się w następny weekend, bo mojego męża wtedy nie będzie, a sama nie dam rady...

Zdołowana dzisiaj. :(