a dokładnie w jakim sensie psychicznym ,fizycznym:)?

Narodziny syna dały mi takiego kopa, że nie czułam bólu naciętego krocza, kilkudziesięciu nieprzespanych godzin, itp. Natychmiast chciałam się nim zajmować.
Byłam w euforii :)
W domu to samo. Zaraz wzięłam się za ogarnianie mieszkania, itd.
Nie miałam ochoty na leżenie i wypoczywanie w połogu ;)
To były magiczne chwile...

a mnie tak strasznie bolało że nie mogłam siedzieć,
i ok 3 tyg ledwo co siedziałam ...ale dzięki Ewci o wszystkim się zapominało :)

2 godz na sali porodowej , potem to już nie ma że boli, że leci... trzeba nakarmić,przewinąć, nakarmić , przewinąć i tak bez końca :) nie miałam jakiejś traumy czy cos w tym stylu bo wiedziałam że muszę radzić sobie sama a 2latka też nie da odpocząć... (druga 2,5mc)
aaa i nie rozumiem kobiet co leżą i karmią i nic poza tym, a wszyscy latają wokół nich - lekka przesada - znam jedną co teściowa pracuje a do tego gotuje, sprząta, pierze i inne bo synowa "karmi" - no bez przesady...

wiecie ja się boję drugiej ciąży;/
po pierwszej bardzo długo dochodziłam do siebie;/
każdy ruch to był ból;/
krocze miałam nacięte i nie mogłam siadać przez 2 miesiące:( ciągle na podusi;/
w nocy jak wstawałam do małego (a budził się bardzo często) to nie mogłam wstać tak bolało;/
robiłam wszystko przy nim...ale nie czułam na początku tego co w ciąży....nie miałam na tyle sił by zrobić wszystko to co chciałam;/

Po porodzie ciężko było , ledwo co się podnosiłam - okazało się że za dużo krwi straciłam i miałam przetwarzanie krwi . A nacięcię krocza bolało mnie ponad 2 tyg.

psychicznie to zaraz po porodzie moglam isc do domu a fizycznie jeszcze odczowam powiem szczeze ze gozej sie czulam niz po pierwszym a mialam kleszczowy

Po porodzie jakieś ze 4 godziny,a potem śmigałam zresztą trzeba było zajmować się synkiem miałam go przy sobie 24h na dobę.
Poza tym ten poród był wyjątkowo szybki i lekki więc i ja czułam się rewelacyjnie.